نامه پایان تعلیق جودوی ایران، ۲۷ شهریور به فدراسیون رسید، عصر همان روز مریم بربط، به عنوان تنها نماینده زنان جودوکای ایران، با اولین کاروان، راهی هانگژو شد. تکتم بیدل، سرمربی تیم ملی جودوی زنان، اما درباره وضعیت بربط گفته است: «با توجه به تمام کمبودها از هر لحاظ تکنیکی، تاکتیکی و بدنسازی خانم بربط را آماده کردیم. فقط به دلیل مشکلات فدراسیون و تعلیق فدراسیون نتوانستیم اردوهای مشترک یا مسابقاتی داشته باشیم تا از لحاظ ذهنی و روانی هم آماده شود.»

ابوالفضل محمودی در وزن ٦٦- کیلوگرم، مهدی فتحی پور در وزن ٨١- کیلوگرم و قاسم باغچقی در وزن ۹۰- کیلوگرم سه عضو تیم ملی جودوی مردان هستند که از امروز(یکشنبه ۲ مهرماه) روی تاتامی می‌روند.

چهارسال انزوای جودوی ایران اما برخلاف همه ادعاهای آرش میراسماعیلی، رئیس فدراسیون جودوی ایران، مبنی بر برگزاری اردوهای مشترک با کشورهای همسایه و حفظ آمادگی جودوکاها، بی‌شک تأثیر خود را بر جودوی ایران گذاشته است و همه نماینده‌های ایران در حالی مقابل حریفان خود مسابقه می‌دهند که سال‌هاست از تجربه حضور در مسابقات رسمی محروم بوده‌اند.

میراسماعیلی با جودو چه کرد؟

دور بودن جودوکاران از مسابقات و بی‌تجربگی‌شان در مسابقات رسمی اما تنها بخشی از فضای نامساعدی است که آرش میراسماعیلی و فدراسیون تحت امرش برای ورزشکاران ساخته‌ا‌اند.

اظهارات میراسماعیلی درباره تعلیق و اصرارش به شکستن این حکم در کنار تلاشی که برای سانسور هر خبر، انتقاد و واکنشی در این رابطه داشت، فضای حاکم بر جودو را امنیتی کرده است.

میراسماعیلی مدعی بود که با درخواست تجدیدنظر از دادگاه عالی ورزش موفق شده طی «موفقیتی تاریخی»، حکم کمیته انضباطی فدراسیون جهانی جودو مبنی بر تعلیق جودوی ایران را بشکند.

بیانیه دادگاه حکمیت ورزش اما گویای این بود که فدراسیون جهانی جودو باید برای تعلیق باید یک بازه زمانی را در نظر می‌گرفت و به همین دلیل پرونده، به کمیته انضباطی فدراسیون جهانی ارجاع شد.

در نهایت ۲۷ شهریور ۱۴۰۲ به عنوان تاریخ پایان این تعلیق در نظر گرفته شد. حالا تعلیق جودوی ایران در شرایطی به پایان رسیده که همچنان پایبندی این فدراسیون به منشور المپیک زیر ذره‌بین است.

این اما تنها حاشیه این فدراسیون نبود. میراسماعیلی در حالی دم از بی‌پولی می‌زد که در خرداد امسال و تنها چند ماه پیش از بازی‌های آسیایی هانگژو، به دنبال ابهامات مالی به وجود آمده، با حکم وزارت ورزش، به طور موقت از مسئولیتش کنار گذاشته شد و کمی بعد در دادگاه تجدیدنظر رفع اتهام شد.

او در این رابطه گفته است: «کل پرونده ای که برای من تشکیل داده بودند ۱۲۰ میلیون بود. پرونده‌های میلیاردی از مسئولان دیدم که با پرونده من قابل مقایسه نبود! ولی کسی که بخواهد کارهای بزرگی بکند صد برابر دشمن دارد.»

بوکس، ناامید از کسب سهمیه و مدال

بوکس، رشته‌ای نیست که کسی در این دوره از مسابقات حساب ویژه‌ای روی مدال‌هایش باز کرده باشد. روند آماد‌ه‌سازی بوکسورها اینقدر عجیب و پردردسر بوده که به نظر می‌رسد مربیان تیم ملی هم امید چندانی به موفقیت ندارند.

رقابت‌های بوکس بازی‌های آسیایی از امروز(یکشنبه دوم مهرماه) تا ۱۲ مهرماه هر روز در دو نوبت ظهر و عصر برگزار می‌شود و بوکسورها فقط روز دوشنبه ۱۰ مهرماه استراحت دارند.

فینالیست‌های هر وزن سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس را می‌گیرند و این، نخستین مرحله گزینشی المپیک پاریس به حساب می‌آید. دو مرحله دیگر گزینشی به صورت جهانی، اسفند امسال در ایتالیا و خرداد سال آینده در تایلند انجام می‌شود.

دانیال شه‌بخش، در وزن ‌۵۷ کیلوگرم، علی حبیبی‌نژاد، در وزن ۶۳.۵ کیلوگرم، شاهین موسوی، در وزن ۸۰ کیلوگرم، طوفان شریفی، در وزن ۹۲ کیلوگرم و ایمان رمضان‌پور، در وزن ۹۲+ کیلوگرم، نمایندگان بوکس ایران در هانگژو هستند که با توجه به آماده‌سازی پردردسر و سختی که داشته‌اند برای کسب مدال‌ و سهمیه المپیک کار بسیار سختی در پیش دارند.

در این شرایط علی حبیبی‌نژاد در اولین مسابقه‌اش برابر “سین سیری” قهرمان آسیا از تایلند قرار می‌گیرد و همین رویارویی دشوار، توجه رسانه‌ها را به او جلب کرده است.

حسین نهرودی سرمربی تیم ملی بوکس ایران اما از قبل آب پاکی را روی دست همه ریخته است: «کار سختی پیش رو داریم، در مسابقات هانگژو تنها بوکسورهایی که موفق به کسب مدال طلا و نقره می‌شوند به سهمیه می‌رسند.»

چرا فینالیست شدن بوکسورهای ایران از نظر سرمربی این تیم سخت است؟ چون دیپلماسی ضعیف ورزشی ایران یکبار دیگر باعث صادر نشدن ویزای ورزشکاران شد و به روند آماده‌سازی آن‌ها لطمه زد.

همایون امیری، مربی تیم ملی بوکس ایران، به خبرگزاری مهر گفت: «برخی بوکسورها (شاهین موسوی و طوفان شریفی به همراه چند بوکسور دیگر) به تورنمنت روسیه رفتند و مابقی (دانیال شه بخش، علی حبیبی نژاد و ایمان رمضان‌پور) قرار بود به بوسنی بروند اما متأسفانه ویزا به آنها داده نشد.»

نکته عجیب‌تر این که حتی تلاش‌ها برای آوردن بوکسورهای ارمنستان و گرجستان به ایران هم نتیجه نداد و این بوکسورها، حریفی قدرتر از خود نداشتند تا خود را برای بازی‌های آسیایی آماده کنند.

ووشو در انتظار یک رکورد تاریخی

ووشوی ایران یکی از امیدهای مسئولان ورزشی ایران در بازی‌های آسیایی هانگژوی چین است. جذابیت این رقابت‌ها آنجاست که ووشوکاران ایران در چین که مهد ووشوی جهان است، مدعی کسب مدال هستند.

حالا هم که مهدی علی‌نژاد در مجمع انتخاباتی فدراسیون جهانی ووشو برای یک دوره دیگر به عنوان نایب رئیس ابقا شده، برخی رسانه‌های خبری نوشته‌اند که ووشوی ایران با موفقیت کار خود را در هانگژو شروع کرده است.

زهرا ناطقی، نایب‌رئیس فدراسیون ووشو، در مصاحبه‌ای گفته بود: «پیش بینی ما با توجه به وجود رشته ووشو و کوراش این است که به حداقل چهار مدال رنگین دست یابیم و در این خصوص کمیته ملی المپیک توقع زیادی از فدراسیون ووشو دارد.»

حسین اجاقی، سرمربی تیم ساندای مردان، کسب این چهار مدال را فقط با چهار نماینده در بخش مردان ساندا دور از انتظار نمی‌داند.

شجاع پناهی در وزن ۶۰- کیلوگرم، افشین سلیمی در وزن ۶۵- کیلوگرم، محسن محمدسیفی در وزن ۷۰- کیلوگرم و یوسف صبری در وزن ۷۵- کیلوگرم چهار نماینده‌ای هستند که اجاقی از شانس آن‌ها حرف زده است.

در بین آن‌ها محسن محمدسیفی در آستانه ثبت رکوردی افسانه‌ای برای ووشو است. او با کسب ۳ طلا، در فهرست پرافتخارترین ورزشکاران ایران قرار دارد و با کسب مدال طلا در هانگژو رکوردی تاریخی از خود به جا می‌گذارد. او در بازی‌های آسیایی۲۰۱۰ گوانجو، ۲۰۱۴ اینچئون و ۲۰۱۸ جاکارتا، موفق به کسب مدال طلا شده است. سیفی همچنین ۵ مدال طلا و یک نقره قهرمانی جهان را هم کسب کرده و حالا با کسب پنجمین طلای آسیایی‌، می‌تواند رکورد بزند.

برخلاف ساندا اما تالوی مردان که تنها یک دوره سابقه حضور در این مسابقات را داشته، به گفته فرشاد عربی، سرمربی تیم ملی تالوی ایران، شاید بتواند برنز دوره قبل را تکرار کند.

ساندای زنان هم البته با حضور شهربانو و الهه منصوریان شانس بالایی برای مدال دارد. هردوی آن‌ها که در جاکارتا نقره گرفتند، برای طلا به هانگژو می‌روند. الهه از حسرت طلای اینچئون گفته و همین را انگیزه‌ طلایی شدن در این بازی‌ها می‌داند. شهربانو هم می‌خواهد در سال آخر حضورش در بازی‌های آسیایی، جای خالی طلای آسیا را پر کند.

تکواندو با جوان‌ها در مصاف بهترین‌های جهان

تکواندوی ایران که همیشه یکی از موفق‌ترین و مدال‌آورترین رشته‌های ایران در مسابقات آسیایی و بین‌المللی بوده، در هانگژو با ترکیبی جوان حاضر می‌شود. این در حالی است که تمامی مدعیان آسیایی از جمله کره جنوبی، ازبکستان و اردن با بهترین‌های خود و ورزشکاران عنوان‌دار در جهان و المپیک به هانگژو آمده‌اند. این رقابت‌ها از امروز (یکشنبه دوم مهرماه) با مسابقات بخش پومسه و با حضور مرجان سلحشوری و مرتضی زنده دل برگزار می‌شود.

خیلی از کارشناسان معتقدند جوانگرایی این رشته می‌تواند کار را برای تیم ملی تکواندو ایران سخت کند. هرچند بیژن مقانلو، سرمربی تیم ملی تکواندو در مصاحبه با خبرگزاری میزان این جوانگرایی را نشانه آینده‌نگری می‌داند: « تیم ما خیلی جوان است و این ترکیب نه تنها برای بازی‌های آسیایی بلکه در آینده هم می‌تواند دست تکواندوی ایران را بگیرد. تکواندو در تمام دنیا جوان شده است و ما هم نباید از این موضوع عقب بمانیم.»

مهدی حاجی موسایی ۵۸- کیلوگرم، علیرضا حسین پور ۶۳- کیلوگرم، متین رضایی ۶۸ – کیلوگرم، مهران برخورداری۸۰- کیلوگرم و آرین سلیمی ۸۰+ کیلوگرم، اعضای تیم کاراته مردان هستند.

مبینا نعمت زاده ۴۹- کیلوگرم، ناهید کیانی در وزن ۵۳- کیلوگرم، نرگس میرنوراللهی در وزن ۵۷- کیلوگرم، ملیکا میرحسینی۶۷- کیلوگرم و آناهیتا توکلی ۶۷+ کیلوگرم به عنوان نمایندگان زن ایران در رقابت‌ها شرکت می‌کنند.

ناهید کیانی یکی از شانس‌های مدال‌آوری در این رشته است که از وسوسه جایزه‌ای می‌گوید که برای ورزشکاران در نظر گرفته‌اند و از این فکر برای کسب مدال طلا انگیزه می‌گیرد: «تلاش می‌کنم طلای بازی‌های آسیایی را بگیرم چون پاداش خوبی دارد. در جاکارتا که برنز گرفتم با پاداش آن ماشین گرفتم که وسیله ضروری برای یک ورزشکار است وحالا پاداش هانگژو وسوسه‌ام می‌کند تا طلای این رقابت‌ها را به دست بیاورم.»

کاراته؛ قول چهار مدال داده شد

کاراته همیشه از رشته‌هایی بوده که به رغم امکانات کم و اردوهای آماده‌سازی محدود نتایج قابل قبولی گرفته است، همان چیزی که مسئولان ورزش جمهوری اسلامی می‌خواهند. یک ماه پیش بود که کاراته‌کاهای ایران در مسابقات کاراته قهرمانی آسیا در مالزی شرکت کردند و با اینکه از دوره قبل این مسابقات هیچ دیدار تدارکاتی را تجربه نکرده بودند، با نتایجی امیدوارکننده به عنوان سومی رسیدند.

همین نتایج مسئولان این رشته ورزشی را به نتیجه‌گیری در هانگژو امیدوار کرده تا جایی که شهرام هروی، سرمربی تیم کاراته مردان ایران، پیش‌بینی‌اش کرده است: «قول می‌دهم هر چهار کاراته‌کای مرد ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو به خوشرنگ‌ترین مدال برسند و یکی از رشته‌های سرآمد در بازی‌های آسیایی خواهیم بود.»

تیم ملی کاراته در این دوره با هشت کاراته‌کا و تنها در بخش کومیته به هانگژو اعزام می‌شود. امیر مهدیزاده، بهمن عسگری، مهدی خدابخش و سجاد گنج زاده تیم مردان و سارا بهمنیار، آتوسا گلشاد نژاد، مبینا حیدری و فاطمه سعادتی ترکیب تیم‌ ملی کاراته زنان را تشکیل می‌دهند.

از میان کاراته‌کاهای زن، سارا بهمنیار بعد از درخشش در مسابقات کاراته قهرمانی آسیا و ایستادن روی سکوی قهرمانی، بزرگ‌ترین شانس کاراته ایران در بخش زنان است.

کوراش و جوجیتسو، جدید اما امیدوارکننده

رشته کوراش دومین حضور خود بعد از بازی‌های ۲۰۱۸ جاکارتا را در هانگژو تحربه می‌کند اما چهار سال قبل الیاس علی اکبری، سرمربی فعلی تیم ملی، تنها طلای ایران را کسب کرد. جعفر پهلوانی به نشان نقره دست یافت و امید تیزتک به همراه قنبرعلی قنبری نیز برنز گرفتند.

طاهره آذرپیوند، دنیا آقایی، ملیکا امیدوند، زهرا باقری، مجید وحید بریمانلو، جواد مرادی و صادق آذرنگ، ترکیب تیم ملی کوراش در بازی‌های هانگژو را تشکیل می‌دهند. محبوبه خورشیدی، سرمربی تیم ملی کوراش زنان گفته است: «آمادگی فنی و شرایط جسمانی ملی پوشان تا حدی بالاست که می‌توانم قول کسب یک مدال طلا را در هانگژو بدهم.»

در رشته جوجیتسو اما تیم ملی ایران اولین حضور خود را با دو ورزشکار در این بازی‌ها تحربه می‌کند‌؛ مهران ستار در وزن ۶۲ کیلوگرم و علی اکبرپور در ۸۵ کیلوگرم. امیر خوشبین، سرمربی تیم ملی جوجیتسو، درباره آماده‌سازی تیمش گفته است: «تنها با برگزاری سه مرحله اردوی آمادگی عازم بازی های آسیایی می‌شویم و امید به کسب مدال داریم.»

بازی‌های آسیایی بعد از المپیک دومین رویداد مهم برای ورزش آسیاست و نوزدهمین دوره آن اول مهرماه با برگزاری مراسم افتتاحیه به صورت رسمی آغاز می‌شود. یکی از جذابیت‌های این مسابقات رژه کاروان‌ها و پرچم‌داران آنهاست.

ایران که تا کنون ۱۸ بار در بازی‌های آسیایی شرکت کرده است، اغلب چهره‌های سرشناس ورزش را به عنوان پرچم‌دار انتخاب می‌کند.

از بازی‌های آسیایی ۱۹۵۱ دهلی‌نو تا ۲۰۱۸ جاکارتا ورزشکارانی همچون محمود نامجو، منصور مهدی‌زاده، عبدالله موحد، مسلم اسکندر‌سیلابی، رضا سوخته‌سرایی، امیررضا خادم، آرش میراسماعیلی، علی دایی، حسین رضازاده، صمد نیکخواه‌ بهرامی، بهداد سلیمی و الهه احمدی پرچمدار کاروان ایران بوده‌اند که در این میان رضا سوخته‌سرایی با سه دوره پرچم‌داری رکورددار است.

از این جمع الهه احمدی به عنوان ملی‌پوش تیراندازی و آرش میراسماعیلی به عنوان رییس فدراسیون جودو در هانگژو هم حضور دارند.

اما از آنجایی‌ که کمیته بین‌المللی المپیک پیش از بازی‌های المپیک توکیو تصویب کرد برای برابری جنسیتی، کشور‌ها باید یک پرچم‌دار مرد و یک پرچم‌دار زن داشته باشند، در بازی‌های آسیایی هم قرار است برای اولین‌بار ناهید کیانی و جواد فروغی ورزشکارانی از تکواندو و تیراندازی این مسئولیت را برعهده داشته باشند.

روزهای تنهایی پس از المپیک

ناهید کیانی در ورزش ایران روزهای خوب و بد بسیاری را تجربه کرده است. او دو بار تا یک‌قدمی سقوط و حذف پیش رفت اما در نهایت توانست خودش را نجات دهد. یکی از آنها رویارویی عجیب او با کیمیا علیزاده، عضو سابق تیم ملی ایران، در المپیک توکیو بود که احساس می‌کرد، در آن شرایط تنها مانده است.

محسن کیایی، بازیگر سینما، پس از این که به طور اتفاقی کیانی را در فرودگاه دید، در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «این دختر که می‌بینید به همراه خانواده‌اش یکی از قهرمان‌های المپیکی ماست؛ ناهید کیانی. باورم نمی‌شد کسی که آن‌قدرغریبانه و تنها دارد از فرودگاه خارج می‌شود، همان قهرمانی‌ است که چند روز پیش در المپیک برای ایران می‌جنگید.»

ناکامی در المپیک و برخوردهای پس از آن می‌توانست پایان دوران حرفه‌ای او را رقم بزند اما او ناامید نشد و پس از آن در مسابقات قهرمانی آسیا و کشورهای اسلامی مدال طلا گرفت.

ناهید کیانی؛ همراه با «زن، زندگی، آزادی»

اعتراضات گسترده به دنبال کشته شدن مهسا امینی در بازداشتگاه گشت ارشاد، همراهی شماری از ورزشکاران نامدار ایرانی را نیز به همراه داشت. اولین واکنش ناهید کیانی برای زمانی بود که تصویر او روی بیلبورد پرحاشیه میدان ولیعصر تحت عنوان زنان موفق ایرانی چاپ شد.

او در یک استوری اینستاگرامی روی عکسش در بیلبورد ضرب‌در قرمز کشید و نوشت: «اجازه برای استفاده از تصاویرمون که دیگه یه حق انسانیه، من هم‌صدا و کنار مردمم هستم.»

پس از این اتفاق او از تیم ملی برای مسابقات جایزه بزرگ عربستان حذف شد و به دنبال آن عکس بدون حجابش را منتشر کرد و نوشت:«سکوتم از رضایت نیست». او با هشتگ «زن زندگی آزادی» از این جنبش حمایت کرد.

مسئولان فدراسیون از آن پس در مصاحبه‌های خود از «بی‌انضباطی اجتماعی» ناهید کیانی صحبت می‌کردند و این تصور به وجود آمده بود که این بازیکن هم به سرنوشت کیمیا علیزاده دچار خواهد شد و تن به مهاجرت اجباری خواهد داد اما او در مصاحبه‌هایش تاکید کرد که می‌خواهد در ایران بماند.

اینگونه شد که دوباره به تیم‌ ملی دعوت شد و در مسابقات قهرمانی جهان هم روی سکوی نخست ایستاد تا تکواندو پس از ۹ سال چه در بخش زنان و چه مردان، یک مدال طلا بگیرد. طلای مسابقات قهرمانی جهان، طلای آسیا، برنز جایزه بزرگ و طلای دانشجویان جهان که در فاصله زمانی نزدیکی نسبت به هم اتفاق افتاد از او دختری تاریخ‌ساز برای تکواندو ساخت.

در اندیشه مدال طلا

حالا کیانی باید برای دومین‌بار در بازی‌های آسیایی به نبرد با حریفانش بپردازد. او که برنز جاکارتا را در کارنامه دارد، این بار به مدالی کمتر از طلا قانع نیست و به خبرگزاری برنا گفته است:«آسیا مهد تکواندو دنیاست. کار سختی در هانگژو خواهم داشت و اصلی‌ترین رقیب من تکواندوکار چین خواهد بود که در فینال جهانی هم با او مبارزه کردم.»

حالا پرچم‌داری کاروان ایران هم به او سپرده شده و روزنامه شرق در این‌باره نوشته است: «چراغ سبز برای بازگشت ناهید کیانی به تکواندو از یک طرف و سپردن پرچم ایران در بازی‌های آسیایی به او از سوی دیگر، بیان‌گر حرکت هوشمندانه مسئولانی است که می‌خواهند نشان دهند قصد فراری دادن نخبه‌ها را ندارند.»

احمدی: در رژه المپیک مدام تذکر حجاب به من می‌دادند

اما همیشه هم دادن چنین امتیازاتی نمی‌تواند مانع از مهاجرت ورزشکاران نخبه ایرانی شود. عاطفه احمدی از آن دست ورزشکارانی است که با وجود پرچم‌دار بودن کاروان ایران در المپیک زمستانی ۲۰۲۲ پکن تصمیم به مهاجرت گرفت.

این اسکی‌باز درباره این تجربه خود به بی‌بی‌سی فارسی گفت:«از آنجایی که اولین تجربه من در المپیک بود و تنها دختر کاروان ایران بودم، حس خیلی خوبی داشتم ولی فشارهایی هم روی من بود. به من مقنعه دادند و گفتند باید کاملا حجاب داشته باشم و اجازه ندادند کلاه مخصوص خودم که برای اسکی بود را به سر کنم. با وجود همه تبعیض‌ها من آن لحظه افتخار می‌کردم از اینکه پرچم‌دار کشورم هستم.»

پرچم‌داری زنان در کاروان‌های ایران از بازی‌های ۲۰۱۶ المپیک ریو استارت خورد و عاطفه احمدی معتقد است مسئولان ایران بیشتر برای این زنان را به عنوان پرچم‌دار انتخاب می‌کنند که بقیه کشورها تصور کنند در ایران برابری بین زن و مرد وجود دارد و زنان بدون مشکل ورزش می‌کنند: «درباره ورزش خودم اسکی صحبت می‌کنم که برابری وجود ندارد. ما در محیط سرد مسلما لباس‌های پوشیده داریم اما همیشه باید درگیر موهای‌مان باشیم و در مسابقات به ما مدام تذکر می‌دادند و همین باعث می‌شد تمرکزمان بهم بخورد.»

«یک ورزشکار در زمان مسابقه باید به فکر این باشد که چه کند تا عملکرد بهتری داشته باشد نه اینکه درگیر این داستان‌ها باشد. حجاب در رشته ما باعث می‌شد از نظر روحی بهم بریزیم و در برخی رشته‌ها هم از لحاظ جسمی روی عملکرد ورزشکاران تاثیر می‌گذارد.»

نوبت به اعتراض پرچمداران هم می‌رسد

دختر مدال‌آور اسکی که در ۲۲ سالگی ترجیح داد به آلمان پناهنده شود معتقد است تیم‌های ایرانی به دلیل دخالت سیاست در ورزش ضعیف می‌شوند: «از یک جایی به بعد نمی‌توانستم در ایران ادامه بدهم آن هم بخاطر اینکه مدت زمان زیادی با مسئولان فدراسیون درگیر بودم. تصمیم گرفتم مهاجرت کنم تا بتوانم آزادانه حرف بزنم و اعتراض کنم چون اگر در ایران حرف می‌زدم حذفم می‌کردند.»

«البته چندین بار می‌خواستند این کار را بکنند اما چون ۵ سال نفر اول ایران بودم نتوانستند، ولی خیلی اذیتم کردند. تجهیزات و حق و حقوقم را ندادند و من نمی‌توانستم بیشتر از این ادامه دهم.»

«یک روزی هم نوبت به این ورزشکارانی که الان پرچم‌دار هستند، می رسد و آنها هم با صدای بلند حرف خواهند زد چون از قدیم گفتند وقتی سیل بیاید آب به طبقه اشراف‌زاده‌ها هم می‌رسد. من هم پارسال پرچم‌دار کشورم بودم ولی بخاطر نارضایتی از مسئولان حکومت مجبور به ترک کشورم شدم.»

جواد فروغی و پیش‌کش مدال به رهبر جمهوری اسلامی

جواد فروغی، پرستار بیمارستان بقیه‌الله سپاه پاسداران، مدال طلای المپیک ۲۰۲۰ را در کارنامه دارد و دیگر پرچمدار کاروان ایران است. او پس از دریافت طلای المپیک، در دو مصاحبه که به صورت مستقیم از صداوسیمای جمهوری اسلامی پخش می‌شد، مدالش را به رهبر جمهوری اسلامی تقدیم و آرزو کرد، علی خامنه‌ای پیش‌کش او را بپذیرد.

او اولین‌بار به طور جدی سال ۸۹ در زیرزمین بیمارستان که سالن تیراندازی داشته، دست به اسلحه شده است و در اولین حضورش در بازی‌های آسیایی جاکارتا هم در مرحله مقدماتی حذف شد.

فروغی دو سال بعد از ورودش به تیم ملی سهمیه المپیک گرفت و در جام‌‌های جهانی ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ نیز به ۳ مدال طلا، ۲ نقره و ۲ برنز دست یافته است. او در قهرمانی جهان هم یک نقره و برنز کسب کرده و از مسابقات قهرمانی آسیا هم ۲ مدال برنز دارد. حالا در کارنامه او مدال بازی‌های آسیایی خالی است و می‌خواهد خوش‌رنگ‌ترین آن را از آن خود کند.

اما این تیرانداز در سال ۱۴۰۲ نتوانست موفقیت هایش را ادامه دهد و نه تنها در ۲ رویداد جهانی به مدال نرسید بلکه از رده‌بندی جهانی هم خارج شد و همین باعث شد احمدظفر جعفرزاده، مربی تیم ملی تپانچه، در نشست خبری از آخرین فرصت جواد فروغی در هانگژو صحبت کند. او گفته که فدراسیون برای این ورزشکار روانشناس هم گرفته است.

«حمل پرچم ایران به معنی حمایت از آن حکومت نیست»

فروغی هم معتقد است در هانگژو تمام تلاشش را برای رسیدن به مدال خواهد کرد و گفته که خوشحال است که به عنوان پرچم‌دار کاروان ایران انتخاب شده است: «خدارا شکر می‌کنم که بار دیگر لطف و عنایت خداوند و مسئولان کمیته ملی المپیک شامل حال من شد و توانستم به عنوان پرچمدار بازی‌های آسیایی هانگژو انتخاب شوم.»

عاطفه احمدی این خوشحالی را طبیعی می‌داند و معتقد است پرچمداری کاروان ورزشی ایران به معنای حمایت از جمهوری اسلامی نیست. او به بی‌بی‌سی فارسی گفت:« درست است الان روی آن پرچم خون جوانان وطن‌مان ریخته شده است ولی به هر حال نمی‌توان به یک ورزشکار گفت که پرچم‌داری را قبول نکند.»

«چون حس غیرقابل توصیفی دارد که به عنوان نماینده کشورت در میدان بزرگی جلوتر از همه قدم بزنی، شاید آرزوی هر ورزشکاری باشد که چنین چیزی را تجربه کند. ما هرجایی برویم روی پیشانی‌مان زده شده ایرانی، چه ما آن پرچم را بلند کنیم، چه نکنیم، چه ملیت‌مان را عوض کنیم باز هم ما را به عنوان یک ایرانی در دنیا می‌شناسند.»

«به نظر من کسی که پرچم‌دار کاروان است یا وقتی مدال می‌گیرد و آن پرچم را روی دوشش می‌اندازند به معنی حمایت آنها از آن حکومت نیست، آنها در حال حاضر پرچم دیگری ندارند پس شاید خواسته قلبی‌ ورزشکاران چیز دیگری باشد و با خیلی مسائل مشکل داشته باشند اما الان آن سه رنگ پرچم کشورش است و در آن لحظه به آن افتخار می‌کند و این ربطی به حاکمیت ندارد.»

تیم ملی والیبال ایران با ۶ مدال (۲ طلا، ۳نقره و یک برنز) به عنوان یکی از تیم‌های پرافتخار ایرانی برای یازدهمین‌بار در بازی‌های آسیایی حاضر خواهد شد.

نوزدهمین دوره مسابقات والیبال از ۲۸ شهریور تا ۴ مهرماه با حضور ۱۹ تیم در شهر هانگژو کشور چین برگزار می‌شود، مسابقاتی که قرار بود یک سال قبل برگزار شود اما به دلیل همه‌گیری کرونا به تعویق افتاد.

تیم ‌ملی ایران به عنوان مدافع عنوان قهرمانی در گروه دوم این رقابت‌ها چهارشنبه ۲۹ شهریور به مصاف نپال می‌رود و پنج‌شنبه ۳۰ شهریور هم در دومین بازی با بحرین روبرو خواهد شد.

ملی‌پوشان والیبال ایران سال ۱۴۰۲ را با ناکامی در لیگ ملت‌ها آغاز کردند و با ۲ برد و ۱۰ شکست در رده چهاردهم مسابقات قرار گرفتند.

پس از آن مسابقات قهرمانی آسیا به میزبانی ایران در ارومیه برگزار شد و در حالی‌که محمدرضا داورزنی، رییس فدراسیون، در صحبت‌هایش به بهروز عطایی سرمربی تیم ملی گفته بود هر نتیجه‌ای غیر از قهرمانی برای ایران شکست محسوب می‌شود، این تیم در دیدار فینال مقابل ژاپن ۳ بر صفر شکست خورد و نایب قهرمان شد. مسابقه‌ای که نکته عجیب آن حمایت پرشور هواداران ایرانی از تیم ملی ژاپن بود.

تیم ملی ژاپن با درخشش در این دو رویداد و قرار گرفتن در رده دوم لیگ ملت‌ها و کسب عنوان قهرمانی آسیا نشان داد که دوباره برای ایران به رقیبی قدر تبدیل شده است و ایران کار سختی برای این که دوباره قدرت اول آسیا شود، در پیش دارد.

فشار روی سرمربی تیم ملی

عملکرد ضعیف تیم ملی در دیدار فینال برای هیچ‌کس قابل قبول نبود و پس از پایان بازی بسیاری از هواداران ارومیه‌ای با سر دادن شعارهای تند و پرتاب بطری داخل زمین خواستار استعفای سرمربی تیم شدند. آنها با تشویق ژاپن و شعار سعید معروف (کاپیتان و پاسور سابق تیم ملی)، مخالفت خود را نسبت به کادر فنی نشان دادند.

در آن روزها که فشار روی بهروز عطایی زیاد بود، او در جلسه با کمیته فنی گفت:« من سرمربی همه رده‌های سنی بودم و ۴۰ سال در این حوزه هستم اما هیچ‌گاه به اندازه یک ماه اخیر اذیت نشدم. در ورزش شکست و پیروزی وجود دارد، اما آزار و اذیت آن نباید نامتناهی باشد. تیم والیبال فرانسه دوره قبل قهرمانی لیگ ملت‌ها شد و امسال هفت پله سقوط کرد، ایران هم همین‌قدر سقوط کرد، اما آیا فشار به دو تیم یکسان بود؟»

سرمربی تیم ملی معتقد است والیبال ایران از سال ۲۰۱۹ کیفیت خود را از دست داده و از سرمایه گذاری مناسب هم غافل شده است.

عطایی باید با فدراسیون قرداد می‌بست

ایرج مظفری، کاپیتان سابق تیم ملی والیبال، هم با سرمربی تیم ملی هم‌عقیده است. او درباره عملکرد عطایی به بی‌بی‌سی فارسی گفت:«بهروز عطایی هرچی داشته به نمایش گذاشته است. به اعتقاد من در والیبال ایران دو نفر هستند که می‌توانند سرمربی تیم ملی بزرگسالان باشند، یکی بهروز عطایی و دیگری هم پیمان اکبری است و این به معنی بد بودن دیگران نیست بلکه این دو نفر در مربیگری متفاوت هستند. به هر حال از نظر من بهروز عطایی عملکرد منفی نداشته و باید قبول کنیم شرایط تیم نسبت به گذشته مناسب نبوده است.»

مظفری که با تیم ملی والیبال نوجوانان قهرمان آسیا شده، معتقد است نحوه ورود بهروز عطایی به تیم ملی حرفه‌ای نبوده:« من اگر بودم به او مشورت می‌دادم که قرارداد بنویسد و اگر فدراسیون قبول نمی‌کرد نباید می‌آمد. مربیان خارجی وقتی به ایران می‌آیند ۱۰-۱۵ صفحه قرارداد آنهاست اما بهروز عطایی خودش گفته با ۲ خط آمده و با یک خط هم می‌رود.»

«من هم همین‌طور بودم و با یک حکم، سرمربی تیم ملی نوجوانان شدم. برای همین هم به راحتی می‌توانند با یک تلفن به مربی ایرانی بگویند نیاید اما اگر قرارداد درستی وجود داشته باشد و موظف شوند که به او حقوق دهند، دیگر آنها در باشگاه هم مربیگری نخواهند کرد و شکل حرفه ای به خود خواهد گرفت. بزرگترین معضل ما همین است که سرمربی تیم ملی، مربی تیم باشگاهی هم می‌شود که این غلط است.»

بهروز عطایی، امسال در کنار حضور در تیم ملی با تیم فولاد سیرجان قرارداد بست.

«حذف عبادی‌پور بهترین تصمیم عطایی بود»

او معتقد است برای ارزیابی عملکرد سرمربی باید دید که چه ابزاری در اختیار داشته است: «بخشی از توانمندی مربی به بازیکنانش برمی‌گردد. بازیکن‌های تیم ملی عوض شده‌اند و به نظر من غیر از پشت خط زن و لیبرو بقیه پوزیشن‌ها هنوز نتوانستند خودشان را پیدا و مطرح کنند. محمد موسوی هم بازیکن بزرگی است ولی احتیاج به پاسور هماهنگ دارد. با این داشته‌ها، کارنامه‌ عطایی منفی نیست، نمی‌خواهم بگویم عالی است اما با این بازیکن‌ها نتیجه بدی هم نگرفته است.»

حالا تیم ملی والیبال در شرایطی راهی هانگژو شده که سرمربی تیم روی اسم یکی از بهترین بازیکنان خط قرمز کشیده است. میلاد عبادی‌پور بازیکن لژیونر والیبال در این رقابت‌ها در کنار تیم ملی نیست و ایرج مظفری معتقد است که بهروز عطایی دراین‌باره بهترین تصمیم را گرفته است.

او به بی‌بی‌سی فارسی گفت: «عوامل زیادی دست به دست هم می‌دهند تا بازیکن ملی‌پوش در سطح بالا بماند، بخشی خودش است و به زندگی حرفه‌ای و روحیه‌اش برمی‌گردد و بخشی دیگر هم مربوط به آمادگی جسمانی او می‌شود.»

«به نظرم میلاد باید با مربیان بدنساز و مربی شخصی تمرین می‌کرد تا آمادگی‌اش حفظ می‌شد. او در شرایط آرمانی نبود و به نظرم عطایی یکی از بهترین تصمیمات را گرفت. والیبال فقط ساعد زدن و دریافت اول نیست، “حمله پایپ” (در آن واحد دو بازیکن جهش می‌کنند. بازیکن سرعتی دستش را می‌کشد و بازیکن عقب زمین در اغلب مواقع بدون مدافع، کار راحتی برای زدن آبشارش دارد) و سرویس پرشی و بازی از دفاع به حمله را می‌خواهد که اجرای همه این‌ها نیازمند آمادگی است.»

چین و ژاپن رقبای سرسخت ایران

با همه این‌ها اکثر کارشناسان صحبت از هت‌تریک قهرمانی والیبال ایران در بازی‌های آسیایی می‌کنند و از آنجایی که شنیده می‌شود ژاپن با تیم دوم خود در این رقابت‌ها حاضر می‌شود، امیدواری‌ها بیشتر هم شده است.

ایرج مظفری اما معتقد است که ژاپن تنها رقیب سرسخت ایران نیست: «اگرچه گفته شده ژاپن با تیم اصلی نمی‌آید اما نگرانی از بابت چین هم وجود دارد. این تیم هم قدرتمند است و هم در شرایط آرمانی به سر می‌برد، میزبان هم که هست برای همین معتقدم مهمترین رقبای ایران در این بازی‌ها ژاپن و چین هستند و برای تکرار قهرمانی باید این دو حریف را جدی بگیریم.»

او درباره تغییر شرایط تیم ایران نسبت به گذشته نیز گفت:« نه تنها جامعه والیبال بلکه هواداران هم شرایط این تیم را دیگر درک کرده‌اند، شاید چهارماه پیش همه فکر می‌کردند ما باید لهستان و ژاپن را ببریم اما الان دیگر چنین طرز فکری ندارند.»

«به هرحال تغییر نسل داشتیم و نباید زیاد روی مربی ایرانی فشار بیاوریم. باید قبول کنیم والیبال ما با سعید معروف و دیگر بزرگان مطرح بود. پاسور موتور تیم است و حالا حالا هم زمان می‌برد تا پاسوری مثل معروف داشته باشیم البته محمد‌‌طاهر وادی بسیار تلاش می‌کند و آینده خوبی هم خواهد داشت اما تعارف نداریم کاریزمای فنی و شخصیتی سعید معروف خاص بود. من همیشه گفته‌ای سعید معروف نگین درخشان والیبال ایران است.»

برزیل مقصد بعدی والیبالی‌ها

هانگژو اما پایان حرکت تیم ملی والیبال در سال ۱۴۰۲ نیست و این تیم بلافاصله بعد از بازی‌های آسیایی راهی برزیل خواهد شد تا در رقابت‌های انتخابی المپیک که از هفتم مهرماه شروع می‌شود، شرکت کند.

فدراسیون والیبال به خاطر اینکه این دو رویداد با فاصله کم برگزار می‌شود در ابتدا به دنبال این بود تا تیم دوم خود را راهی هانگژو کند اما با مخالفت کمیته ملی المپیک روبرو شد و برای همین والیبالیست‌ها در هانگژو برای کاروان ورزش ایران که مدال‌آوری تیم‌ها برای‌شان اهمیت دارد به میدان می‌روند و پس از آن در انتخابی المپیک که برای خودشان مسابقات مهمی است و می‌خواهند در المپیک پاریس هم حضور داشته باشند به مصاف رقبای خود خواهند رفت.