عطر ابدیت در گلدانهای سایبانی ۳۵۰۰ ساله کشف شد که در یک مقبره مصری باستانی نگهداری میشده است
اسرار زندگی در مصر باستان، با گذشت سالها همانند گنجینهای باقی مانده است که بسیاری مشتاق کشف و دانستن اسرار و جزئیات آن هستند. اخیراً دانشمندان توانستهاند آنچه را که اجداد مصریها آن را «عطر ابدیت» مینامیدند، کشف کنند.
عطر ابدیت در گلدانهای سایبانی ۳۵۰۰ ساله در یک مقبره مصری باستانی کشف شد که در آن جسد سنتای، پرستار فرعون آمنهوتپ دوم نگهداری میشده است.آمنهوتپ دوم نگهداری میشده است.
به گفته روزنامه بریتانیایی «گاردین» با پیشرفت فناوری تجزیه و تحلیل مواد شیمیایی، بازآفرینی این مایع که در مومیاییکردن اجساد پادشاهان مصری استفاده میشد، اکنون امکانپذیر شده است.
این عطر مومیایی، نبوغ مصریها در حدود ۳۵۰۰ سال پیش در محافظت از اعضای سنتنای، که یکی از زنان معروف به «زیور پادشاه» (عنوان مصری باستانی مخصوص زنانی که در مملکت موقعیت عالی داشتند) است را نشان میدهد.
عطر مومیاییسازی، حاوی ترکیب پیچیدهای از رایحههای موم زنبور عسل است که از مواد در برابر باکتریها محافظت میکند، همچنین رایحه وانیل، رایحه رزینهای درختان کاج و اسید بنزوئیک (اسید صمغ) که میتوان آن را در بسیاری از منابع گیاهی از جمله دارچین و میخک پیدا کرد.
با این حال، بوی مشخص و کمتر معطری شبیه به بوی جادههای تازه آسفالت شده دارد، چرا که مصریان باستان از قیر نیز برای مومیاییسازی و منع رسیدن رطوبت و حشرات به اجساد مومیایی استفاده میکردند.
باربارا هوبر، مسئول پژوهش احیای عطر ابدیت از موسسه علوم زمین ماکس پلانک، گفت، این یافتهها نشان میدهد که روند مومیاییسازی مصر باستان تا چه اندازه پیشرفته است.
هوبر افزود که بازآفرینی عطر ابدیت همانند سوار شدن بر «ماشین زمان» است. چون مردم عادت کردهاند به مومیاییها نگاه کنند و توضیحات در مورد آنها را در موزه بخوانند، اما این به آنها کمک میکند واقعا بوی گذشته را حس کنند.
استشمام بوی مومیاییسازی
این عطر باستانی در موزه «مسگارد» دانمارک در نمایشگاهی به نمایش گذاشته خواهد شد و به بازدیدکنندگان این امکان را میدهد تا بویی از روند مومیاییسازی در زمان مصر باستان را حس کنند.
دانشمندان از نزدیک با کارول کالوز عطرساز فرانسوی و سوفیا کولت-اریش، موزهدار حسی، برای بازسازی بوی مایع مومیاییکننده همکاری کردند.
کشف مومیایی کامل سنجاب سیهزارساله عصر یخبندان
میدانهای طلای کلوندایک یوکان از عصر یخبندان زیر «پرمافراست» یا یخ دائمی بوده است
یک معدنچی طلا در استان یوکان در شمال غربی کانادا یک توپ خز مرموز به اندازه گریپ فروت پیدا کرد که بعدا معلوم شد یک سنجاب مومیاییشده قطبی متعلق به عصر یخبندان است.
عکسبرداری اشعه ایکس از این توپ خز مشخص کرد که یک سنجاب گرد شده عصر یخبندان در وضعیت آناتومیک سالم و عالی است. این سنجاب مومیایی که سی هزار سال قدمت دارد، احتمالاً در هنگام خواب زمستانی یخ زده است.
میدانهای طلای کلوندایک یوکان از عصر یخبندان زیر «پرمافراست» یا یخ دائمی بوده است. این خصیصه باعث شده تا یوکان منطقهای ایدهآل برای حفظ مومیایی موجوداتی که در آن زمان مردهاند باشد.
به گفته دانشمندان، سنجاب مومیایی از گونه سنجابهای زمینی قطبی است که هنوز هم در سراسر یوکان زندگی میکند. این موجودات برای خواب زمستانی خود زیر زمین لانه میسازند. بسیاری از این لانهها از عصر یخبندان حفظ شدهاند و یافتههای نسبتا رایجی در یوکان هستند، اما یک سنجاب کامل پدیدهای نادر است.
دانشمندی که سنجاب مذکور را تصویربرداری اشعه ایکس کرد، میگوید: «من همیشه استخوانها را بررسی میکنم. آنها واقعا جالب و هیجانانگیز هستند. ولی وقتی حیوانی را میبینم که کاملاً حفظ شده است، سی هزار سال قدمت دارد و میشود چهرهاش را و پوست و مویش را دید، این یک چیز دیگر است. انگار حیوان زنده جلوی روی آدم نشسته است.»
معدنچیان طلا قبلاً در یوکان یک توله گرگ مومیاییشده و یک بچه ماموت مومیاییشده کامل را پیدا کرده بودند. اکتشافاتی مانند اینها احتمالاً با ادامه افزایش دمای سیاره زمین به دلیل انتشار گازهای گلخانهای مانند دی اکسید کربن و متان رایجتر میشوند.
به گفته دانشمندان، افزایش گازهای گلخانهای باعث آب شدن یخهای دائمی میشود و تمام چیزهایی که هزاران سال زیر یخ گرفتار بوده است، شامل موجودات مومیایی و ویروسها را آشکار میکند.
«سوکوشینبوتسو»؛ راهبان بودایی که خودشان را زنده مومیایی میکنند
یکی از گامهای اساسی در این راستا نوشیدن مداوم چای با مقدار کمی سم در آن است، که برای جلوگیری از کرمزدگی بدن به کار میرود
«سوکوشینبوتسو» دستهای از راهبان بودایی هستند که برخلاف مکاتب دیگر بودایی معتقدند که به جای تناسخ در آینده، میتوانند در بدن فعلی خودشان به رستگاری برسند، و در نتیجه خودشان را زنده زنده مومیایی میکنند.
راهبانی که میخواهند سوکوشینبوتسو شوند، رژیم غذایی سختی را رعایت میکنند که چربیهای بدنشان را از بین میبرد. آنها در فواصل ۱۰۰۰ روزه خود را در کوه منزوی میکنند. برخی از آنها تا ۴۰۰۰ روز که کمی کمتر از ۱۱ سال است در کوهستان خلوت میکنند.
پس از پایان این دوره، راهبان فرآیند مومیایی کردن خود را آغاز میکنند. یکی از گامهای اساسی در این راستا نوشیدن مداوم چای با مقدار کمی سم در آن است، که برای جلوگیری از کرمزدگی بدن به کار میرود. راهب در نهایت با یک لوله برای تنفس زندهبهگور میشود، و در حالت مدیتیشن از دنیا میرود.
سه سال و سه ماه بعد مردم سوکوشینبوتسو را نبش قبر میکنند، خلعت روحانیت به وی میپوشانند و او را در معبد میگذارند. مومنان بر این باورند که سوکوشینبوتسو زنده است، و تا زمانی که بودا در آینده دور از بهشت فرود آید، در مدیتیشن عمیق باقی خواهد ماند.
سوکوشینبوتسوها نادر هستند. امروزه ۲۱ سوکوشینبوتسو در شمال ژاپن وجود دارند، و ۹ مورد دیگر نیز از سوابق تاریخی قابل شناسایی هستند. کهنترین آنها در ۱۶۸۳ و جدیدترین آنها در ۱۹۰۳ مومیایی شدند. این مورد اخیر پس از جنگ جهانی دوم در معبد گذاشته شد.
سوکوشینبوتسوها در چین نیز یافت میشوند. یک مجسمه مشهور بودایی چینی حاوی بقایای انسانی است که گمان میرود لیوکوان، استاد مدرسه مدیتیشن چینی باشد که در حدود سال ۱۱۰۰ خودش را مومیایی کرد.
کارشناسان بر این باورند که مومیایی لیوکوان در ۲۰۰ سال اول پس از درگذشت وی به همان حالت در یک معبد بودایی در چین مورد پرستش قرار میگرفت، و در قرن چهاردهم راهبان بقایای وی را به مجسمهای تبدیل کردند که اینک وجود دارد.
- نویسنده : قیام خوراسانی
- منبع خبر : العربیهٔ