روز جهانی رفع خشونت علیه زنان؛ خراسان آریا

جنبش همبستگی زنان افغانستان از جامعه جهانی خواسته است که «آپارتاید جنسیتی» و خشونت علیه زنان در افغانستان را متوقف کند.

شاکره اسلمی، نیلاب شهاب، صنم کبیری، منیسا عمرزاد، ثریا حیدری، دکتر زهرا حق‌پرست با ضبط ویدئوهای اعتراضی، خواستار توجه جهانیان به وضعیت زنان در افغانستان شدند.

آنها با شعار «خشونت علیه زنان را متوقف و طالبان را محاکمه کنید» خواستار اقدام «عملی و فوری» از سوی جهان علیه خشونت جاری علیه زنان در افغانستان شدند.

در رم نیز، زنان افغان به «منزوی‌سازی و سرکوب زنان» پس از روی کار آمدن حکومت طالبان اعتراض کردند. ‌

در سه سالی که از روی کار آمدن دوباره حکومت طالبان در افغانستان می‌گذرد، به گفته سازمان‌های بین‌المللی مدافع حقوق بشر، ده‌ها فرمان و دستورالعمل برای محدودیت زنان صادر شده است که مهم‌ترین آنها جلوگیری از تحصیل دختران بالاتر از کلاس ششم است.

دو سال قبل حکومت طالبان با صدرو مکتوبی به تمام دانشگاه‌های دولتی و خصوصی، تحصیل دختران افغان را «تا امر ثانی تعطیل کرد».

با توجه به این دستور جدید طالبان، اکنون دختران تنها می‌توانند در مقطع ابتدایی یعنی از صنف/کلاس یک تا شش در مکاتب/مدارس درس بخوانند. همزمان فرمانهای بعدی حکومت طالبان زنان و دختران را از کار در سازمانهای خارجی منع کرد.

قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان که در ۳۰ اسد/مرداد امسال صادر شد نیز محدودیت‌های بیشتری را علیه زنان اعمال کرده است.

بر اساس این قانون تمام بدن زن و از جمله صورت و صدای زن «عورت» است و پنهان کردن آن «الزامی است.»

اوایل ماه میلادی گذشته (اکتبر) نهرچند محمد فقیر محمدی، معاون امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان در این باره به بی‌بی‌سی گفت که «صدای زن در حالت ضرورت عورت نیست و نیازی به پوشاندن ندارد. اما در اجتماع مختلط زن و مرد، صدای بلند زن مشکل شرعی دارد.» او افزود: «اختلاط زنان و مردان بر اضافه مشکل شرع اسلامی، بنا به رسم و رواج در افغانستان نیز مجاز نیست.»

طی سه سال گذشته بسیاری از زنان و دختران که در ادارات دولتی خراسان آریا  کار می کردند میگویند‌ پس از سقوط نظام قبلی مجبور شدند که کارهای خود را رها کنند.

شمار قابل ملاحظه زنان کارمند در دولت و سازمان‌های غیر حکومتی سابق نیز راهی کشورهای خارجی شدند.

شماری از زنان در سال های گذشته در خراسان آریا  به خاطر نوع پوشش از سوی ماموران طالبان بازداشت شده و به مکان‌های نامعلوم منتقل و تا چند روز در بازداشت به سر برده‌اند که اکثرا پس از گرفتن تعهد از سرپرست مرد خانواده آزاد شده‌اند.

زنان افغان امروز با برگزاری جلسات و با نشر ویدیوهایی اعتراض خود را در قالب کارزارهایی ابراز کرده و از جامعه جهانی خواسته‌اند که برخورد حکومت طالبان با زنان را به مثابه «آپارتاید جنسیتی» در نظر بگیرند

زن ها می خواهند مردها را کنترل کنند

” زن ها می خواهند آدم را کنترل کنند و همه جا آنها را تعقیب کنند”، “محال است زن ها نسبت به چیزی بی خیال شوند. آنقدر به آدم گیر می دهند تا سرانجام کاری را که می خواهند، برای شان انجام دهی”، ” زن ها دوست دارند از آدم یک نوکر و بله قربان گو و زن ذلیل بسازند”.

 این یک باور نادرست مردها درباره زنان میباشد. در واقع زن ها میخواهند آنچه در توان دارند از روی عشق به همسر و رابطه شان بدهند. حال به هر شکل که باشد:

سازماندهی نظرات، پیشنهادها، جایگزین ها و… هنگامی که مرد این تلاش زن را به معنای تلاش برای مغلوب کردن یا کنترل او تعبیر میکند، در واقع اساسی ترین جلوه های عشق زن نسبت به خود را پس زده است.

زن ها حسود هستند

“زن ها خیلی حسود هستند. انگار میخواهند مردها را تصاحب کنند”، “همه زن هایی که میشناسم از این وحشت دارند که روزی کسی مرد زندگیشان را از آنها بدزدد”، “مرد های بیچاره حق ندارند با زن دیگری حرف بزنند، وگرنه زنشان حسادت میکند”، ” زن ها بدشان نمی آمد چنانچه میتوانستند ما را در غل و زنجیر کنند و چشمان مان را ببندند تا اصلا نتوانیم به زن دیگری نگاه کنیم”.

در واقعیت زن ها رابطه و پیوند خود و همسرشان را با خطر و تهدیدی مواجه میبینند و به این دلیل با حالتی تدافعی برخورد میکنند. زن ها میخواهند محافظ و نگاهبان روابط صمیمی و نزدیک خود با همسرشان باشند.

زن ها زیاده از حد احساساتی هستند

“زن ها خیلی نازک نارنجی و زودرنج هستند و با کوچکترین چیزی ناراحت میشوند”، زن ها فقط احساس دارند.

از تفکر و منطق و اینطور حرف ها خبری در آن ها نیست. به همین دلیل سریع به همه چیز واکنش نشان میدهند”، “زندگی با زنان مثل یک ملودرام احساساتی است”.

زن ها با احساسات خود در تماس هستند و نمیتوانند به سرعت و سهولت مردها احساسات خود را خاموش کنند و این به این معنی نیست که زنها احساسات افراطی و زیادی دارند.

زن ها از لحاظ فیزیکی، روحی، احساسی، عاطفی و روانی حساس تر هستند و همین احساساتی بودن باعث میشود که بتوانند مردها را بپرستند و احساسات خوبی در آنها تولید کنند.

زن هایی که قوی و توانا هستند نیاز ی به توجه و مراقبت ندارند

دیگر باور نادرست مردها درباره زنان این است که ” زن هایی که خیلی قوی و مستقل و موفق هستند نیازی به مردها ندارند و بهتر است که تنها زندگی کنند”، “او خیلی قوی است و از پس همه چیز بر می آید”، “زن های مستقل نیازی به شوهر ندارند”.

در واقع به این دلیل که زنها قوی و مستقل هستند، لزوما به این معنی نیست که نیاز به حمایت و مراقبت ندارند. اشتباهی که مردان مرتکب میشوند این است که قدرت و توانایی را با خود کفایی اشتباه میگیرند.

صرف اینکه زن ها در یک یا چند مورد احساس توانایی و لیاقت میکنند و به کمکی احتیاج ندارند به این معنا نیست که هیچ گاه به کمک کسی احتیاج پیدا نمی کنند.

گاهی اوقات زن ها دوست دارند قدرت، توان، حمایت و مراقبت یک مرد را احساس کنند و این باعث ایجاد احساس امنیت و ارزشمندی در زن ها میشود.

یک باور نادرست مردها درباره زنان این است که آنها آزادی مرد را مختل میکنند

“همین که ازدواج کنی پاهایت در غل و زنجیر میروند”، ” همین که به زنی تعهد دادی، دیگر زندانی او خواهید بود، تا بوده همین بوده”، “زنها دوست دارند مرد را کنترل کنند که هر گونه تفکر مستقلی را از او سلب کنند”.

دیگر باور نادرست مردها این است که آنها احساس میکنند اگر تسلیم خواسته های یک زن شوند، مثلا موافقت کنند هنگامی که به مقصد رسیدند به آنها زنگ بزنند یا درباره موضوعی که مطرح کرده با آنها صحبت کنند و نظر او را به حساب بیاورند، یعنی آزادی خود را از دست داده اند.

 در واقع زن ها دوست دارند رابطه ای متعهدانه و صمیمانه ایجاد کنند. زن ها هرگز سعی نمیکنند چیزی را از مردشان سلب کنند. بر عکس آنها میخواهند عشق، فداکاری، از خود گذشتگی، تعهد، پای بندی و وفاداری خودشان را به مردشان هدیه بدهند.