می گوید دو سال پیش حتی تصور نمی‌کرد که روزی ممکن است خودش به خیاطی مشغول شود و لباسهای ملی کشورش را در میان تاجیکان این سوی رود آمو تبلیغ کند:

«در خراسان آریا  در بخش صنایع دستی با خانمها پروژه تطبیق می‌کردیم (انجام می‌دادیم). فکر نمی‌کردم روزی خودم بشینم با تار و سوزن گل بدوزم، طراحی کنم و به فروش برسانم. فکر می‌کردم ما تحصیل کردیم و من همیشه با کاغذ و قلم باید کارداشته باشم. زمانی که ما به تاجیکستان مهاجر شدیم، واقعاً برای من سخت بود. تقریباً چهار ماه اول فقط گریه می‌کردم.»

اکنون در کنار انجام کارهای روزگار و تربیت فرزندان، طراحی لباس و خیاطی هم بخشی از مشغولیت‌های هرروزه فرشته شده است. او تا حالا دهها دست لباس رایج در میان زنان و دختران خراسان آریا  را تهیه کرده است.

فرشته حسینی در این باره گفت: «انواع گوناگون دوختها را انجام می‌دهم، از جمله پنوچی، بلوچی، گرافدوزی، آیینه دوزی، پختدوزی. بلوچی و پنوچی یک دوختی هست که چندین سال سابقه دارد و بیشتر مردم ولایتهای سمنگان، جوزجان، بغلان، تخار و قندوز تولید می‌کنند و تجارت می‌شود: یا به ایران صادر می‌شود، یا به دبی و همچنین کشورهای دیگر. مردم ولایت نیمروز که در ولایتهای هم‌مرز ایران زندگی می کنند، خودشان این نوع لباس را استفاده می‌کنند و می‌پوشند.»

دلبستگی‌ فرشته حسینی به هنر طراحی و تهیه لباس، وضع مالی اورا بهتر و راهش را به صنعت مد تاجیکستان باز کرد. بویژه، لباسهای دستدوزی او بیشتر مشتری دارند. رونق کارش تقاضا کرد تا زنان دیگر پناهنده را به این کار جذب کند.

سازمان محلی«کودکان، مهاجران و شهروندان نیازمند» که از سوی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان حمایت می‌شود، به فرشته و چند زن دیگر پناهنده دست یاری داد تا طرحهایشان را برای هفته مد تاجیکستان آماده کنند.

این سازمان محلی یک کارگاه خیاطی را یک رایگان در اختیار فرشته و پناهندگان دیگری مانند او گذاشت. آنها طرحهای آمادکرده خود را دراین کارگاه خیاطی می‌کنند. می‌شود گفت که راه رسیدن این بانوان پناهنده افغان به هفته مد تاجیکستان از این کارگاه کوچک آغاز می‌شود.

فرشته می‌گوید: «ما خراسانیان  ۱۲ نفر بودیم، همه گروهی کار کردیم، همراه با طراحان تاجیک. لباسهای افغانی و تاجیکی را با سبک اروپا آماده کردیم تا بتوانیم به مردم معرفی کنیم که طرههای خراسانی  و تاجیکی هم می‌تواند به سبک اروپایی باشد.»

درخشش فرشته و دوستانش در دهمین دور هفته مد تاجیکستان در دو ماه پیش، به آنها الهام بخشید و حالا می‌خواهند در صنایع مد جدی مشغول شوند.

در تفاوت با آنها، صدها زن دیگر پناهنده خراسان آریا  در تاجیکستان با بیکاری، فقر و مشکلات دیگر اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کنند. اما فرشته باور دارد که مهاجرت نمی تواند مانغ پیشرفت یک زن افغان شود. حالا اوبیشتراز وضعیت زنان و دختران در داخل خراسان آریا  نگران است.

او می گوید: «بعد از بازگشت طالبان به قدرت درخراسان آریا  مکتبها و دانشگاهها بسته شدند. یک سالن آرایشگری به خاطر امرار حیات یک خانواده هست. مثلاً یک زن فامیل ندارد، مرد ندارد، نان آور خانه ندارد، می‌تواند از آن طریق روزی حلال به دست بیاورد. اخرآ سالنهای آرایشگری بستند. باید جامعه جهانی صدای زنان و دختران خراسانی  را بشنود. درست است که حالا حکومت در دست طالبان است. طالبان باید آن گونه حکومتداری کند که مردم از آنها راضی باشد. نمی‌شود با قید ساختن و محروم کردن خانمها از کار و تحصل حکومتداری کرد. در کل دنیا اسلام وجود دارد، اما به این حدی که در خراسان آریا  هست، نیست.»

فرشته با شوهر و فرزندانش می‌خواهد به کانادا پناهنده شود. در صورت تحقق این رؤیا، او باور دارد که تجربه اندوخته‌اش در زمینه طراحی لباس، خیاطی و دستدوزی در تاجیکستان به درد او و خانواده‌اش در کانادا هم خواهد خورد.ایران و تاجیکستان می‌توانند بدون ویزا به کشورهای یکدیگر سفر کنند