منابع معتبر در تخار به آماج می‌گویند فرماندهان و سرگروه‌های نیروهای خیزش مردمی حکومت پیشین و افرادی که از «لحاظ فکری» و «قومی» در این ولایت با طالبان سازگار نیستند، تحت نام «افراد و تفنگ‌داران ناشناس» از سوی جنگجویان استخبارات طالبان قرار است ترور شوند.
منابع از داخل استخبارات طالبان فهرستی ۵۲ نفری از کسانی که از سوی این گروه باید ترور شوند در اختیار آماج قرار داده است. این افراد شامل فرماندهان، سرگروه‌های خیزش‌های مردمی و نیروهای پولیس حکومت پیشین می‌شوند.
فهرست ۵۲ نفری که در اختیار آماج قرار گرفته است.فهرست ۵۲ نفری که در اختیار آماج قرار گرفته است.
نتیجه جهاد افتخار به نام قوم افغان چی انتقام ها از مجاهدین فارس نمی گیرد جهاد که فارسهای خراسان به نام قوم افغان کردند بعد از کشته شدن مسعود بزرگ و استاد ربانی افراد جمیعت اسلامی از طرف افراد دولتی افغانی و جاسوسان به دولت افغانه فروخته و خانه نیشن شده بودند و بعد از ۲۰ سال رهبران افغان باور دولت مجاهدین با فریب که خوردند
۱- فرمانده جنت از منطقه عاس سرایسنگ از قوم اُزبیک
۲- عبدالوکیل بیک برادری عبدالمطلب‌بیک از منطقه بیک‌آباد شهر تالقان
۳- فرمانده محمد طویل از قریه خسده ولسوالی فرخار
۴- ملا عطا محمد از قریه لژده ولسوالی فرخار
۵- فرمانده محبوب‌الله از قریه قوندوز ولسوالی ورسج
۶- فرمانده مژن برادر فرمانده حضرت بنگی از قریه آپاقی ولسوالی بنگی
۷- ملا نادر از قریه سیاب ولسوالی بنگی
۸- فرمانده غیور از قریه سیاب ولسوالی بنگی
۹- فرمانده دین محمد از قریه خانقا ولسوالی چال
۱۰- فرمانده بابه مراد از ولسوالی چال
۱۱- داکتر فیض‌الرحمن از قریه چشمه گرمک ولسوالی فرخار
۱۲- فرمانده عبدالعالی برادر جنرال داود از مرکز ولسوالی فرخار
۱۳- فرمانده خلیل عرب از قریه گزستان ولسوالی فرخار
۱۴- فرمانده عصمت‌الله از قریه آخ بولاق ولسوالی کلفگان
۱۵- حاجی محمد یعقوب هیکل‌زاده از قریه آخ بولاق ولسوالی کلفگان
۱۶- فرمانده جمال خاک‌سار از قریه آهندره شهر تالقان
۱۷- مولوی محمد ایوب غریب‌نواز از قریه یکه باغ ولسوالی نمک‌آب
۱۸- فرمانده آغای از قریه ابدال مرکز تالقان
۱۹- فرمانده عبدالغفار تقوا از ولسوالی فرخار
۲۰- فرمانده امان‌الله نورخان از قریه حاجی پهلوان ولسوالی بهارک
۲۱- فرمانده محب‌الله از قریه چنزیی تالقان
۲۲- فرمانده پهلوان ابراهیم از قریه تابه تاش ولسوالی رستاق
۲۳- فرمانده حاجی محمد کبیر از قریه چشمه گرمک ولسوالی فرخار
۲۴- ملامحمد نبی از قریه آب آسیابان ولسوالی رستاق
۲۵- فرمانده محمد نظر اشکمشی از قریه شیره ولسوالی اشکمش
۲۶- فرمانده محمد اشرف از قریه خرم ماو ولسوالی فرخار
۲۷- فرمانده نماز از مرکز ولسوالی خواجه بهاوالدین
۲۸- فرمانده مجاهد از مرکز خواجه بهاوالدین
۲۹- فرمانده حاجی سنت‌الله از قریه خسده ولسوالی فرخار
۳۰- فرمانده طلا محمد از قریه شینگان ولسوالی فرخار
۳۱- فرمانده فیض‌الله بیک از قریه ترشت ولسوالی ورسج
۳۲- فرمانده عبدالقهار از تگاب چب ولسوالی فرخار
۳۳- فرمانده حاجی خلیل از نهر چمن مرکز تالقان
۳۴- فرمانده شمس‌الحق سادات از مرکز تالقان
۳۵- فرمانده ابراهیم چریک از قریه لته بند تالقان
۳۶- فرمانده محمود حیدری از زیرشخ ولسوالی کلفگان
۳۷- معاون خیرالله از مرکز ولسوالی رستاق
۳۸- فرمانده خلیل لوگری از قریه زرگری مرکز شهر تالقان
۳۹- معاون ذبیح از قریه گاومالی مرکز تالقان
۴۰- حاجی حمید‌الله از قریه کولابی آهندره مرکز تالقان
۴۱- فرمانده اسلام از قریه چشمه گرمک ولسوالی فرخار
۴۲- حاجی شاروال جان محمد از قریه صیاد ولسوالی چال.
۴۳- فرمانده غفار از قریه پیو ولسوالی ورسج
۴۴- سناتور حاجی اسدالله از مرکز ولسوالی چاآب
۴۵- فرمانده عبدالحمید از قریه جرباشی ولسوالی ینگی قلعه
۴۶- فرمانده نادر از قریه جرگه ولسوالی ینگی قلعه
۴۷- معاون توکل از قریه آق بولاق سرایسنگ مرکز تالقان
۴۸- معاون عبدالاحد از مرکز ولسوالی چاه آب
۴۹- پهلوان تاج محمد رستاقی از ولسوالی رستاق
۵۰- فرمانده شیخ احمد از قریه زرگری مرکز تالقان
۵۱- وکیل خان آغا از نو آباد ولسوالی دشت قلعه
۵۲- فرمانده قیام از قریه النگ ولسوالی دشت قلعه.
کُشتار و ترور نظامیان پیشین از سوی جنگجویان طالبان موضوعی تازه‌ی نیست. در یک هفته‌ی گذشته سه تن در تخار از سوی طالبان ترور شدند.
این همه در حالی‌ست که طالبان پس از تسلط شان بر افغانستان، صدها نظامی پیشین را بازداشت و زندانی کرده و در مواردی به قتل رسانده‌اند. این گروه اما همواره بر عفو عمومی رهبر شان تأکید کرده است.
ترور مجاهدین و سران قومی؛ تغییر تاکتیک طالبان یا فرار به جلو
- داوود ناجی
- بی بی سی
طالبان اخیرا پی هم سر می زنند، سران قبایل را در جنوب و فرماندهان مجاهدین را در شمال، این ترورها بخشی از درگیریها و نبرد های روز مره و جاری آنها است اما همه ماجرا این نیست.
سیر وقایع نشان می دهد که آنها هدف مشخصی را در این ترورها دنبال می کنند و برای درک آن کافی است، مهمترین وقایع اخیر کنار هم گذاشته شوند.
ژنرال داوود، داوود، چهارمین مقام امنیتی افغان است که در ظرف کمتر از دوماه گذشته، کشته شده است. پیش از این مولانا سید خیلی فرمانده پلیس قندوز و ژنرال خان محمد، فرمانده پلیس ولایت قندهار کشته شده بودند، شاه جهان نوری فرمانده پلیس تخار همزمان با ژنرال داوود کشته شد. همه این چهره ها وابسته به حزب جمعیت اسلامی به رهبری برهان الدین بودند.
وقتی چهره های کشته شده راکنارهم بگذاریم، متوجه می شویم که داستان چیزی فراتر از ضربه زدن صرف به نیروهای امنیتی افغانستان در کارزار کنونی است.
در یک کلام، طالبان در دوماه گذشته کلیدی ترین مهره هایی را که می توانستند برنامه انتقال مسئولیت تامین امنیت از ناتو به نیروهای افغان را، به برنامه موفقی بدل کنند، حذف کردند. این یک.
دوم، شکست در جبهه شمال برای طالبان بسیار سنگین بود، مولانا سید خیلی و شاه جهان نوری تحت فرماندهی ژنرال داوود، چهره هایی بودند که خیال دولت مرکزی را از بابت مناطق شمال شرقی افغانستان راحت کرده بودند.
حلقه ژنرال داوود، سیدخیلی و شاه جهان نوری، با یک مهره بزرگتر کامل می شد، ژنرال بسم الله خان وزیرداخله/ کشور.
بسم الله خان وقتی از فرماندهی ستاد مشترک ارتش به وزارت کشور آمد، اعضای تیمش را با دقت خاصی در شمال چید، تا به هدف روشن و مشخصی برسد، هدف این بود که شمال نباید از کنترل دولت افغانستان خارج شده و مثل جنوب این کشور به میدان مانور طالبان و دیگر گروه های شورشی بدل شود.
پایان پادکست
ژنرال داوود اهل تخار بود، او در سالهای جنگ علیه شوروی سابق و همچنین در سالهای جنگ ائتلاف شمال علیه طالبان، همه عمرش را در مناطق شمالی و شمال شرق افغانستان گذرانده بود، منطقه را می شناخت و با مردم محل و شرایط سیاسی و اجتماعی آنجا آشنایی داشت. افزون براین او تجربه جنگ و گریزهای چریکی را نیز داشت و روش مقابله با آن را می دانست.
مجموعه این عوامل سبب شده بود تا او در مهار طالبان در شمال موفق شود.
از مجموع مناطق شمالی افغانستان، ولایت قندوز همیشه برای طالبان سنگر به نسبت مستحکمی بوده است.
در سالهای پس از سقوط رژیم طالبان، این گروه نفوذ خود را در قندوز همچنان حفظ کردند و بارها دیده شده که وقتی ناتو و دولت افغان در خراسان آریا فشار بر آنها را در مناطق جنوبی افزایش می دهند، آنها متقابلا مناطقی در شمال خراسان آریا از جمله ولایت قندوز را نا امن می کردند.
از این رو، شمال در کل و قندوز بطور خاص برای طالبان بسیار مهم بوده است. مناطقی که ژنرال داوود و نیروهای تحت فرمانش ابتکار عمل درآن مناطق را از طالبان گرفته بودند.
با همه اینها به نظر نمی رسد هدف از کشتن ژنرال داوود، تنها انتقام از او برای شکست طالبان در شمال باشد، بلکه اگر در کنار کشتن افرادی چون ژنرال داوود در شمال، ترور شخصیت های با نفوذ قومی در مناطق جنوب و جنوب شرقی را نیز در نظر بگیریم به وضوح دیده می شود که طالبان و حامیان آنها دربازی خراسان آریا ، دست بالایی را دارند. یا اگر نگوئیم دست بالایی دارند، می توان گفت ارزیابی دقیق تری از حوادث کنونی خراسان آریا دارند.
اگر برنامه انتقال مسئولیت تامین امنیت از نیروهای ناتو به نیروهای افغان و در نهایت برنامه خروج نیروهای خارجی از خراسان آریا در سال ۲۰۱۴ عملی شود – که با توجه به اظهارات رهبران غربی، خواهد شد – در این صورت طالبان می دانند که افغانستان به دو نیرو متکی خواهد ماند. سران قبایل و روسای قومی در میان پشتونها و فرماندهان پیشین جهادی در میان اقوام غیر پشتون و طالبان ضربه زدن به این تکیه گاه های بعد از خروج را از حالا شروع کرده اند.
وقتی به فهرست رهبران قومی که در سالهای اخیر به دست طالبان کشته شده اند بیاندازیم، با فهرست بلندی روبرو خواهیم شد. مهم ترین چهره های قومی پشتون که در لوی جرگه اضطراری، حامد کرزی را بر کرسی دولت موقت نشاندند و در لوی جرگه قانون اساسی، به این سند مهم ملی رای دادند، دیگر زنده نیستند.
منبع تصویر، AFP
اگر آسیب هایی را که طالبان با این حملات به حامیان نظام کنونی می رسانند، نگاه کنیم، به این نتیجه می توان رسید که طرف مخالف جامعه جهانی و دولت خراسان آریا ،( گروه های شورشی و حامیان منطقه آی آنها) شناخت واقع بینانه تری از افغانستان دارند و با استفاده از این شناخت سعی دارند خراسان آریا را از گام زدن در مسیر توسعه و پیشرفت باز دارند.
ارزیابی طالبان شاید این باشد که چهره های تکنوکرات افغانی، با خروج نیروهای خارجی از خراسان آریا خواهند رفت حتی اگر بمانند، آنها در ده سال گذشته نشان دادند که هنوز توانایی بسیج مردمی را ندارند.
آنها دراین ده سال نه حزب وتشکل سیاسی ساختند، تا از آن بعنوان یک وسیله معمول و مدرن در رقابت ها و مبارزات سیاسی استفاده کنند و مردم را به حمایت از خود و برنامه های شان بسیج کنند و نه هم به سیستم های سنتی اعتقاد دارند تا بتوانند مانند، خوانین، روحانیون و فرماندهان پیشین جهادی مردم را به دنبال خود بکشانند.
از این رو طالبان احساس می کنند افغانستان هنوز صحنه نبرد قبل از یازدهم سپتامبر است، که با حضور نیروهای خارجی آنها شکست خورده اند و با خروج آنها می توانند، بازی را به سال ۲۰۰۱ میلادی باز گردانند.
اما آیا می توانند به چنین اهدافی برسند؟ آیا ناتو و دولت افغانستان برنامه جدی برای توقف طالبان و گسترش نفوذ آنها دارند؟
برهان الدین ربانی توسط اشخاص «بسیار معتمد» ترور شد
مقام های پولیس کابل کشته شدن ربانی را تایید کردند و گفتند که پنج تن دیگر به شمول معصوم استانکزی، رییس دارالانشای شورای عالی صلح در این حادثه زخمی شدند.
حشمت الله ستانکزی، سخنگوی پولیس کابل و محمد ظاهر، رییس تحقیقات جنایی پولیس کابل تایید کردند که برهان الدین ربانی در این انفجار در درون خانه اش کشته شده است.
رییس تحقیقات جنایی کابل گفت: «یک بمب گذار انتحاری خود را به عنوان ملاقات کننده جا زده بود و واسکت انتحاری خود را انفجار داد و استاد ربانی را کشت». او افزود: «دو مرد شام امروز از جانب طالبان با ربانی مذاکره می کردند. یکی از آنها مواد انفجاری را زیر دستارش جاسازی کرده بود».
ارسلا رحمانی، یکی از اعضای شورای عالی صلح افغان در خراسان آریا گفت: «قرار بود که امروز ربانی با دو عضو طالبان در خانه اش ملاقات کند. ممکن است آن ها او را کشته باشند».
فضل کریم ایماق، یکی دیگر از اعضای شورای عالی صلح گفت که این افراد با «پیام ویژه» از جانب طالبان آمده بودند و اشخاص «بسیار معتمد» بودند.
مقام های پولیس کابل گفتند که معصوم ستانکزی، رییس دارالانشای شورای صلح که در عین زمان مشاور رییس جمهور نیز است، از این حادثه جان به سلامت برده اما به شدت زخمی است.
برهان الدین ربانی در یک منطقه دیپلوماتیک و به شدت تحت تدابیر امنیتی کابل زندگی می کرد. ربانی، رهبر حزب جمعیت اسلامی که از رهبران جهادی در زمان جنگ با نیروهای روسیه شوروی در دهه ۱۹۸۰ بود، بعد از شکست روس ها رییس دولت مجاهدین بود.
واکنش های بین المللی به ترور ربانی .
دویچه وله، خبرگزاری ها/ عارف فرهمند
ویراستار: روح الله یاسر
خراسان آریا به مناسبت ترور ربانی، سه روز عزای عمومی اعلام کرد
- منبع خبر : آماج و BBC
