بزرگ‌ترین افتخار لابد می‌تواند همین باشد که نامت را در تاریخ کشورت ماندگار کنی. ماندگاری هم البته راه‌ورسم خودش را دارد. یک نفر ماندگار است به سویه‌های کج‌ومعوج زندگی و متخصص بی‌راه‌هاست و دیگری به تلاش و کوشش و رزم. مثلا ممکن است اولین کسی باشی که از کشورت به مریخ می‌روی یا اولین فردی باشی که برای کشورت مدال طلا می‌گیری.
از سه ماه قبل پیگیر خانم سمیه غلامی بودم که بتوانم با او دربارۀ افتخارآفرینی‌اش در مسابقات المپیک جنوب آسیا که سال ۱۳۹۵ در کشور هند برگزار شد مصاحبه کنم. او اولین کسی است که برای کشورش خراسان آریا در ورزش بانوان مدال طلا گرفته است.
بالأخره چند روز قبل موفق شدم در یکی از باشگاه‌های گلشهر با خانم غلامی راجع‌به تکواندو و آرزو‌های ورزشی‌اش مصاحبه کنم. حالا کسب سهمیۀ حضور در المپیک ۲۰۲۰ مهم‌ترین هدف سمیه غلامی است. او امیدوار است بتواند در تیم ملی بانوان ایران در رشتۀ تکواندو با هم‌زبانان ایرانی‌اش تمرین کند تا برای حضور در مسابقات کسب سهمیۀ المپیک بیش ازپیش آماده باشد.
آرزو داشتم در رشتۀ ژیمناستیک در المپیک مدال بگیرم
سمیه غلامی هستم، عضو تیم ملی تکواندوی خراسان آریا . پنج سال است که در تیم ملی تکواندوی افغانستان حضور دارم. متولد ۱۳۷۳ هستم و لیسانس کشاورزی از دانشگاه پیام‌نور نیشابور دارم. پدر من سال‌ها قبل به ایران مهاجرت کرد و من و خواهر و برادرانم در مشهد به‌دنیا آمده‌ایم.
من اصلا به ورزش‌های رزمی علاقه نداشتم؛ آرزو داشتم یک ژیمناستیک‌کار حرفه‌ای شوم و در رشتۀ ژیمناستیک در المپیک مدال بگیرم. این آرزو زمانی شکل گرفت که وقتی بچه بودم تلویزیون مسابقات ژیمناستیک المپیک را نشان میداد و این خیلی برای من جذاب بود. پانزده‌ساله بودم که به کلاس ژیمناستیک می‌رفتم.
مادر یکی از دوستانم که با او به کلاس ژیمناستیک می‌رفتم مرا تشویق کرد که به کلاس تکواندو بروم. او به من گفت: «تو قد بلندی داری و فیزیک بدنت به درد تکواندو می‌خورد.».
به‌تأکید ایشان من یک جلسه کلاس تکواندو رفتم و مربی از من خوشش آمد. این دلیل حضور من در ورزش تکواندو بود. اولین باشگاهی که رفتم در سی‌متری طلاب بود که زیرنظر خانم سیدآبادی اداره می‌شد.
مدال برنز روح‌ا… نیکپا در المپیک به من انگیزه داد
آن زمان دو ماه به کلاس تکواندو رفتم و بعد از آن ادامه ندادم. تا سال ۱۳۹۰ که دانشگاه قبول شدم ورزش نکردم، تا اینکه همان سال با کانون تکواندوکاران مهاجر در مشهد آشنا شدم. این کانون که برای سامان‌دهی تکواندوکاران مهاجر به‌مدیریت آقای خاشعی تشکیل شده بود بهانه‌ای شد که من دوباره به تکواندو رو بیاورم. ازآن‌زمان به بعد این ورزش را ادامه دادم.
کم‌کم که تمرینات خود را ادامه دادم اساتید خیلی نگاه مثبتی به شرایط من داشتند و می‌گفتند: «تو شرایط خوبی در تکواندو داری.». اما مهم‌ترین چیزی که به من انگیزه داد گرفتن مدال برنز المپیک آقای روح‌ا… نیکپا، تکواندوکار هموطنم، بود. این برای من خیلی امیدوارکننده و انرژی‌بخش بود.
سال ۱۳۹۰ در المپیاد دانشجویان دانشگاه پیام‌نور سراسر کشور که به‌میزبانی دانشگاه «فردوسی» مشهد برگزار شد مدال طلا گرفتم و این اولین طلای من در ورزش حرفه‌ای بود.
اولین مدال بین‌المللی تاریخ خراسان آریا در ورزش بانوان
چند روز بعد از گرفتن اولین مدالم به مسابقات انتخابی تیم ملی که در کابل برگزار شد رفتم و در این مسابقات اول شدم. به‌دلیل اینکه آن‌زمان مشکلاتی در فدراسیون تکواندوی خراسان آریا وجود داشت من از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ به هیچ مسابقه‌ای اعزام نشدم، تا اینکه سال ۱۳۹۵ دوباره برای مسابقات انتخابی تیم ملی به کابل رفتم و برای حضور در تیم ملی انتخاب شدم.
همان سال به بازی‌های جنوب آسیا که در کشور هند برگزار می‌شد رفتم و اولین مدال طلای تاریخ خراسان آریا را در ورزش بانوان برای کشورم به‌ارمغان آوردم. حضور در مسابقات هند و گرفتن مدال طلا هدف کوچک من بود، اما اتفاق خوبی در ورزش حرفه‌ای من بود.
اوایل من نمی‌دانستم که این اولین مدال طلای تاریخ ورزش بانوان خراسان آریا است. زمانی فهمیدم که در فضای مجازی پیچید و واکنش مردم را دیدم. چیزی که بیشترین انرژی را به من میداد دیدن خوشحالی مردم از مدالی بود که من در هند به‌دست آورده بودم.
استقبال مردم در فرودگاه کابل بعد از بازگشت از هند برای من خیلی ارزشمند بود، به‌خصوص اینکه پدرم هم آمده بود و من این را نمی‌دانستم. زمانی‌که دیدم مردم به پدرم برای داشتن دختری که برای کشورش افتخارآفرین بوده تبریک می‌گویند خیلی انرژی گرفتم.
مربی تیم ملی تکواندوی بانوان خراسان آریا می‌گفت: «روزی که تو مدال گرفتی نزدیک به ۴۰ نفر به فدراسیون زنگ زدند و دربارۀ ثبت‌نام در کلاس‌های تکواندو از من سؤال کردند.». وقتی دیدم برای دختران هموطنم که با مشکلات زیادی دست‌به‌گریبان‌اند یک انگیزه شده‌ام برایم خیلی لذت‌بخش بود.
ما یک ماه بعد از هند برای کسب سهمیۀ المپیک به فیلیپین رفتیم که متأسفانه نشد و با اختلاف یک امتیاز به حریف خود باختم. همچنین یک اردوی یک‌هفته‌ای به کرۀجنوبی رفتیم و در آنجا تمرین کردیم.
قرار است ۲۰ روز دیگر به بازی‌های آسیایی ترکمنستان اعزام شوم و امیدوارم در این مسابقات نتیجۀ مطلوب را بگیرم.
تاکنون در مسابقات مختلفی مقام آورده‌ام: مقام اول المپیاد دانشجویان دانشگاه‌های پیام‌نور سراسر ایران در سال ٩٠، مقام دوم مسابقات قهرمانی دانشجویان دانشگاه‌های پیام‌نور سراسر کشور در سال ۹۲، مقام اول مسابقات انتخابی تیم ملی افغانستان در کابل در سال‌های ٩٠ و ٩١ و ٩٤ و ٩٥، مقام سوم مسابقات بین‌المللی دهۀ فجر در سال ٩٢، مقام اول در مسابقات المپیک جنوب آسیا در هند در سال ٩٥، مقام سوم مسابقات بین‌المللی دهۀ فجر در سال ٩٥ و چندین دوره قهرمانی مهاجرین سراسر ایران از سال ٩١ تا ٩٤.
اما هدف اصلی من در ورزش تکواندو گرفتن سهمیه برای حضور در المپیک ۲۰۲۰ است.
من همیشه سعی می‌کنم خود را در سطح بالای آمادگی نگه دارم، چون ما درطول سال مسابقات مختلفی داریم. من در مسابقات لیگ برتر ایران هم بازی می‌کنم. سال گذشته در تیم خراسان رضوی بازی می‌کردم. امسال هنوز لیگ شروع نشده و مشخص نیست که برای چه تیمی بازی می‌کنم.
درتکواندو همان‌قدر که تمرین‌کردن اهمیت دارد مسابقه‌دادن هم مهم است. در سال‌های اخیر همۀ کشور‌ها در تکواندو سرمایه‌گذاری زیادی کرده‌اند. در گذشته طوری بود که فقط کشور‌های آسیایی در تکواندو حرفی برای گفتن داشتند، اما امروز کشور‌های اروپایی و حتی آفریقایی سرمایه‌گذاری زیادی روی تکواندو کرده‌اند؛ به‌همین‌دلیل کار من خیلی سخت است.
در این سه سال که تا المپیک فاصله دارم باید تلاش کنم که در مسابقات مختلف شرکت کنم و امتیازات لازم را برای گرفتن سهمیۀ المپیک کسب کنم. با‌توجه‌به شرایط افغانستان این کار سخت است، ولی محال نیست.
روزی چهار ساعت تمرین می‌کنم
من روزی چهار ساعت در دو نوبت تمرین می‌کنم: صبح‌ها دو ساعت بدن‌سازی و بعدازظهر‌ها دو ساعت تمرین تکواندو. من در وزن ۴۹ کیلوگرم مبارزه می‌کنم. در روز‌های منتهی به مسابقات، به‌دلیل اینکه باید وزن خود را حفظ کنم، در شرایط سختی مسابقه می‌دهم، اما، چون هدف من مشخص است برای رسیدن به پیروزی همۀ این سختی‌ها را تحمل می‌کنم.
انجام‌دادن ورزش حرفه‌ای برای ما مهاجران مشکلات زیادی دارد. روز اولی که ما در کانون تکواندوی مهاجران تمرینات خود را آغاز کردیم ۳۰ دختر تکواندوکار بودیم، اما امروز من تنها کسی هستم که از آن جمع باقی مانده. شرایط را هرطوری‌که بود تحمل کردم و برای رسیدن به المپیک تلاش می‌کنم.
من ساکن ایران هستم و اردو‌های آمادگی تیم ملی در کابل برگزار می‌شود. روز‌هایی که در کابل هستم امکانات کمی دارم و مشکلات برای من که به‌تن‌هایی در آنجا زندگی می‌کنم زیاد است. مشکلاتی هم برای رفت‌وآمد دارم و حتی شده که به‌دلیل اینکه مجوز خروج من از ایران دیر صادر شده نتوانسته‌ام سرموقع به مسابقات اعزام شوم.
من فکر می‌کنم گرفتن مدال در المپیک توسط روح‌ا… نیکپا تأثیر زیادی در فراگیرشدن ورزش تکواندو بین مهاجران خراسان آریا داشته است.
الگوی ورزشی من هم روح‌ا… نیکپاست. وقتی به مسابقات جهانی اعزام شدم با‌توجه‌به شرایط خراسان آریا متوجه شدم که آقای نیکپا کار غیرممکن را ممکن کرده است.
آقای نیکپا در افغانستان خیلی محبوب است. مردم از طبقه‌های اجتماعی مختلف ایشان را می‌شناسند و او درواقع در قلب مردم جای دارد.
همچنین خانم کیمیا علیزاده ورزشکار خوب و پرتلاش است و مهم‌تر اینکه حمایت می‌شود. من یک‌بار یک مصاحبه از ایشان دیدم که می‌گفت: «من از بچگی همیشه ورزش کرده‌ام.». ما به‌دلیل مشکلاتی که داریم این امکان را نداشته‌ایم و اگر من می‌خواستم طبق اصول و استاندارد‌ها تصمیم بگیرم، الآن نباید اینجا می‌بودم.
یکی از مشکلات مهم من نداشتن حریف تمرینی خانم است. در خراسان آریا هم دختران تکواندوکار سطحشان زیاد بالا نیست. من خیلی دوست دارم در اردو‌های تیم ملی تکواندوی بانوان ایران با بازیکنان تیم ملی تمرین کنم. امیدوارم این شرایط فراهم شود. به‌لطف خدا خانوادۀ خوبی دارم.
مادر من بسیار مهربان و حامی اصلی من است. او همیشه مرا تشویق کرده است. به‌نظر من وقتی یک دختر ورزش را به‌صورت حرفه‌ای ادامه می‌دهد، حمایت خانواده، به‌خصوص مادر، از او خیلی مهم است. به‌دلیل اینکه من بین کابل و مشهد در رفت‌وآمد هستم نمی‌توانم زیاد به کار‌های دیگر برسم.
مثلا دوست دارم ادامه‌تحصیل بدهم و زبان انگلیسی یاد بگیرم. درنهایت از ریاست کانون تکواندوکاران مهاجر، آقای خاشعی، که مثل پدر همراه ما بوده‌اند قدردانی می‌کنم. از استاد میرزایی که هیچ‌وقت از من ناامید نشده هم ممنونم، همین‌طور از استاد حیدری.
خانم درحی هم مربی ایرانی من بودند. درواقع ایشان اولین مربی من در تکواندو به‌حساب می‌آیند. همۀ کمربند‌های من زیرنظر ایشان صادر شده و درواقع ایشان نقش زیادی در ورزش حرفه‌ای من داشته‌اند.
هشتمین دور مسابقات تکواندو بانوان برگزار شد +گزارش تصویری
شفقنا افغن _ هشتمین دور مسابقات تکواندو دختران در رده های سنی نوجوانان و جوانان عصر امروز به کار خود پایان داد.
به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان، در پایان مسابقات انتخابی تیم ملی تکواندو بانوان، تیم تکواندو مهاجرین با سه شرکت‌کننده توانست با کسب سه مدال(دو طلا و یک برنز) مقام سوم تیمی را به خود اختصاص دهد.
در این مسابقات تیمهای هرات با۴۸ امتیاز اول کابل الف با ۳۷ امتیاز دوم مهاجرین با ۳۴ امتیاز سوم دایکندی با ۱۷ امتیاز چهارم شدند.
سمیه غلامی که در این مسابقات توانسته بود با چهار برد پیاپی مدال طلا را کسب نماید، با ۱۶۴ امتیاز فنی ترین بازیکن مسابقات شد.
سمیه غلامی که عضویت تیم ملی را دارد، اولین مدال طلا بانوان را در تاریخ افغانستان به نام خود ثبت نموده است.
ویمبلدون ۲۰۲۳؛ قوانین در مورد ورزشکاران روسیه و بلاروس چه می‌گوید؟
مسابقات ویمبلدون از هفته آینده شروع می‌شود و برخلاف دوره قبلی که تنیس‌بازهای اهل روسیه و بلاروس از سومین گرنداسلم فصل تنیس محروم شده بودند، امسال بار دیگر درهای بازی‌ها به روی آن‌ها باز شده است، البته به شرط قبول یک سری قوانین.
به دنبال حمله روسیه به اوکراین، پارسال مسئولان ویمبلدون برخلاف سایر گرند‌اسلم‌ها، تصمیم گرفتند که ورزشکاران این دو کشور را از مسابقات محروم کنند، امسال اما حضور آن‌ها به امضای بیانیه شخصی بی‌طرفی بستگی داشت.
این بدان معناست که این ورزشکاران نمی‌توانند حمایت خود را از تهاجم یا از رهبری ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه و الکساندر لوکاشنکو، همتای بلاروس او، ابراز کنند.
آن‌ها همچنین نمی‌توانند هرگونه «نماد، تصویر، پرچم، مدال و علامت» که نشان دهنده حمایت آن‌ها از جنگ یا رژیم‌های روسیه و بلاروس باشد را بپوشند یا با آن دیده شوند.
تنیس‌بازها در ضمن نمی‌توانند از هیچ یک از دولت‌ها و یا شرکت‌هایی که توسط افراد تحریم‌شده کنترل می‌شوند، بودجه بگیرند.
بخش ورزشی بی‌بی‌سی مطلع شده است که ماه گذشته مفاد این بیانیه‌ها تقویت شده که تا تنیس‌بازهایی که چنین قراردادهایی دارند، مدارکی مبنی بر فسخ آن‌ها ارائه کنند.
دولت بریتانیا نیروی محرکه این تغییرات بوده که باید توسط سازمان برگزار کننده ویمبلدون در طول مسابقات کنترل شود.
منبع تصویر، GETTY IMAGES
این قوانین احتمالا مشکلات زیادی را برای نفر دوازدهم تنیس زنان جهان به وجود خواهد آورد. حامی مالی ورونیکا کودرمتووا، یکی از شرکت‌های بزرگ گاز و نفت به نام «تات‌نفت» است که تابستان گذشته از سوی اتحادیه اروپا تحریم شد.
او در مسابقات حرفه‌ای تنیس لباسی را می‌پوشید که لوگوی «تات‌نفت» روی آن به چشم می‌خورد و پیش از این فکر می‌کرد که مشکل با حذف این لوگو از روی لباسش حل خواهد شد.
او پارسال در اوپن مادرید گفت: «به نظرم الان قانون را نشکسته‌ام. برای ویمبلدون اما می‌دانم که نمی‌توانیم نشانه‌هایی از کشورمان را روی لباس داشته باشیم. باید آن را از لباسم بردارم.»
همچنین بازیکنی که بخواهد پیراهن تیمهای فوتبال روسیه یا بلاروس را بپوشد با مشکل جدی روبرو خواهد شد؛ به خصوص اگر این لباس متعلق به باشگاهی مانند زسکا مسکو که مرتبط با نهادهای نظامی است، باشد.
آناستازیا پوتاپووا، نفر ۲۲ رده‌بندی زنان تنیس جهان، ماه مارس در مسترز ایندین ولز، به دلیل پوشیدن پیراهن زسکا مسکو قبل از مسابقه با جسیکا پگولا اخطار رسمی گرفت.
انجمن حرفه‌ای تنیس زنان با انتشار بیانیه‌ای گفت: «این اقدامی مناسب و قابل قبول نبود. انتظار نداریم که شاهد تکرار چنین اتفاقاتی در آینده باشیم.»
ایگا اشواینتک، زن شماره یک تنیس جهان، نیز گفت که پوتاپووا باید می‌دانست که نشان دادن حمایتش از این باشگاه در چنین زمانی عاقلانه نیست.
از سوی دیگر تماشاگرانی هم که از ۳ تا ۱۶ ژوئیه برای دیدن ویمبلدون به محل برگزاری مسابقات می‌روند باید حواسشان باشد که همراه داشتن پرچم روسیه یا بلاروس و تصاویر مربوط به آن‌ها ممنوع است.
ژانویه گذشته در اوپن استرالیا فیلمی از سرجان، پدر نواک جوکوویچ، (که پسرش بعدا آن را ناخواسته خواند) گرفته شد که او را در حال عکس گرفتن با مردی نشان میداد که پرچم روسیه با چهره پوتین را در دست داشت و همچنین تی‌شرتی پوشیده بود که روی آن حرف Z (نماد طرفداران جنگ روسیه) دیده می‌شد.
تمامی اعضای تیم بازیکنان هم مشمول این قوانین هستند. این طور که به نظر می‌رسد، روند درخواست ویزا کند پیش رفته است و وضعیت اکثر این افراد دو هفته مانده به آغاز مسابقات بررسی شده‌اند.
حالا باید دید که آیا تمامی این افراد به بیانیه‌ای که به عنوان شرط ورود به مسابقات امضا کرده‌اند، وفادار خواهند بود یا نه.
اوپن آمریکا ۲۰۲۳؛ دختر نوجوان آمریکایی چگونه به بزرگ‌ترین رویای زندگی‌اش رسید؟
منبع تصویر، GETTY IMAGES
کمی پس از قهرمانی در بخش انفرادی زنان اوپن آمریکا تصاویری از کوکو گاف ۸ ساله به طور گسترده در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که او را در حال رقصیدن روی سکوهای ورزشگاه آرتور اش نشان میداد.
یازده سال بعد از آن بار دیگر دختر نوجوان آمریکایی در همان ورزشگاه ایستاده است، این بار البته در میانه زمین و در حالی که جام قهرمانی را بالای سر برده است و تحقق رویای کودکی‌اش را به چشم می‌بیند.
کوکو گاف در ویمبلدون ۲۰۱۹ و در حالی که ۱۵ سال داشت خودش را به عنوان پدیده دنیای تنیس معرفی کرد و حالا با سرنوشتی که بسیاری پیش‌بینی می‌کردند و با کاریزمایی که از همان زمان هم در اختیار داشت، توانست دستاوردی به اندازه استعدادش کسب کند.
گاف پس از پیروزی دیشب (شنبه ۹ سپتامبر) با نتیجه ۲-۶ و ۳-۶ و ۶-۲ مقابل آریانا سابالنکا (زن شماره یک جدید تنیس جهان) میکروفون را در دست گرفت و سخنانی احساسی به زبان آورد.
گاف گفت: «می‌خواهم از تمام کسانی که به من باور نداشتند، تشکر کنم. تمام تلاشم را کردم تا واکنشی محترمانه داشته باشم، اما برای کسانی که فکر می‌کردند با حرف‌هایشان آب روی آتش اشتیاق من می‌ریزند، باید بگویم که شما در واقع بنزین روی آن می‌ریختید. من حالا آتشی شعله‌ور هستم.»
او که بدون استفاده از نوشته صحبت می‌کرد، همچنین از والدین، پدر بزرگ و مادر بزرگ، مربیان و جمعیتی که در فینال پشت او ایستاد، تشکر کرد.
او گفت: «به نظرم این دستاورد بزرگی است، اما راستش را بخواهید من از ۱۵ سالگی و هنگامی که دختر مدرسه‌ای بودم به این که جلوی چشم جامعه باشم، عادت کرده‌ام. مطمئنم حالا به خاطر این دستاورد همه چیز در مقایسی بزرگ‌تر ادامه خواهد یافت، اما باید بگویم که آماده‌ام و با کمال میل از این موضوع استقبال می‌کنم. به نظرم حالا کمی فشار از رویم برداشته شده و هنوز اشتهای زیادی برای موفقیت بیشتر دارم.»
کوکو گاف در شب قهرمانی نه تنها از نظر ورزشی درخشان بود که در زمینه دیگری هم درخشید که نمی‌توان به کسی یاد داد: «ستاره بودن.»
او از موقعیتش به بهترین شکلی استفاده کرد تا در مورد نابرابری نژادی و جنایات با سلاح گرم در آمریکا صحبت کند.
جرمی جنکینز، یکی از اعضای تیم گاف، به بخش ورزشی بی‌بی‌سی گفت: «او نسبت به سنش خیلی بالغ‌تر است. گفته‌های استوار و خوش‌صحبتی او برای یک انسان ۱۹ ساله بی‌نظیر است. عاشق رویکردش هستم. من در ۱۹ سالگی؟ خیلی خوشحالم که آن موقع جلوی چشم‌ها نبودم و نمی‌دانستم که چطور باید با آن وضعیت کنار بیایم.»
از ناامیدی مطلق تا اوج رویا
منبع تصویر، GETTY IMAGES
اگر بخواهیم تصویری پیدا کنیم که بیشتر از هزار کلمه گویای وضعیت گاف باشد، عکس خروج غمگین او از زمین تنیس ویمبلدون در ژوئیه است.
او با شکست مقابل سوفیا کنین، هموطنش که از دور مقدماتی به جدول اصلی ویمبلدون رسیده بود، از دور اول مسابقات حذف شد.
گاف چند ساعت پس از این باخت و در اوج ناامیدی و سرخوردگی از ضرورت کار بیشتر سخن گفت: «فکر می‌کردم به اندازه کافی تلاش کرده‌ام ولی حالا می‌دانم که کافی نبوده است. باید پشت میز کارم برگردم و ببینم در چه زمینه‌هایی باید پیشرفت کنم.»
دو ماه بعد او به طرز چشمگیری بهتر شده بود. شنبه شب او با پیروزی مقابل زنی که در رده‌بندی بعدی تنیس در رتبه نخست قرار می‌گیرد، اولین گرنداسلم زندگی‌اش را برد.
این افتخار در ادامه تورنمنت‌های هارد کورت (زمین‌های سخت) آمریکای شمالی حاصل شد، جایی که گاف این فصل در واشنگتن و سین‌سیناتی دو تا از بزرگ‌ترین عنوان‌های زندگی‌اش را برده است.
او پس از قهرمانی در اوپن آمریکا گفت: «در میانه این سفر، به خصوص بعد از شکست در ویمبلدون، احساس می‌کردم تا حدی رویایم را از دست داده‌ام. به نظرم می‌رسید که مردم می‌گویند او دوران اوجش را پشت سرگذاشته و کارش تمام شده است. اما این فقط هیاهو بود.»
«کامنت‌ها را می‌دیدم. مردم فکر نمی‌کردند آن‌ها را ببینم، اما می‌دانستم چقدر مزخرف گفته می‌شود. این پیروزی برایم معنای زیادی دارد. ای کاش می‌توانستم این جام را به خود گذشته‌ام بدهد تا او بداند که “همه اشک‌هایی که ریخته برای این لحظه بود.”»
نوجوانی که بالغ شد
درخشش گاف نوجوان در ویمبلدون ۲۰۱۹ موجب سرازیر شدن اظهار نظرهای ستایش‌آمیز در مورد او شد و بعضی‌ها جلوتر هم رفتند و از گرنداسلم‌های زیادی که او در آینده تصاحب می‌کند، سخن گفتند.
اما کارشناسان خبره عقیده داشتند که او هنگامی که به طور تمام وقت وارد مسابقات حرفه‌ای تنیس شود، به زمان نیاز دارد تا در زمین بازی پیشرفت کند و عملکردی پخته داشته باشد.
پیشرفت گاف پس از آن، قابل توجه و البته بسیار باثبات بود و در ۱۲ ماه توانست جزو ۱۰ تنیس‌باز زن برتر جهان شود، البته بدون قهرمانی در یک گرند اسلم.
شکست در فینال رولان گاروس پارسال و در حالی که فقط توانست ۴ گیم از ایگا اشواینتک بگیرد، گاف را با چشمانی اشک‌آلود در زمین بر جای گذاشت.
جنکینز گفت: «این که او چطور توانست خودش را جمع و جور کند و در واشنگتن قهرمان شود، فوق‌العاده بود. این موجب شد که او باور کند چه توانایی‌هایی دارد و بداند جایگاهش آنجاست. ما پس از آن توانستیم به طور مداوم اوج بگیریم.»
«جایگاه کوکو همیشه همین بوده است. او همواره ثابت کرده که برای صحنه‌های بزرگ ساخته شده است. ابزارش را هم داشت. مردم در مورد تکنیک او صحبت می‌کنند، اما چیزی که کم داشتیم، باور به پیروزی بود.»
«در نیویورک او توانست کاری را که می‌خواهد انجام دهد و نقشه‌هایش را در زمین پیاده کند. او از نظر ذهنی، روحی و احساسی محکم بود.»
چگونه یک تیم باتجربه، اعتماد به نفس خلق می‌کند
منبع تصویر، GETTY IMAGES
یکی از نقاط کلیدی پیشرفت گاف، افراد با تجربه‌ای هستند که این اواخر به کادر مربیان او اضافه شده‌اند.
پر ربیا، مربی اسپانیایی که قبلا با ژنگ کینون، تنیس‌باز چینی، کار می‌کرد، به کادر مربیان گاف اضافه شد.
برد گیلبرت، مربی کهنه‌کاری که به دلیل نقشش در کسب ۶ گرنداسلم آندره آغاسی معروف است و تجربه همکاری با اندی ماری را نیز دارد، ماه گذشته به عنوان مشاور در کنار گاف قرار گرفت.
جنکینز، آمریکایی دیگری که قبلا به عنوان حریف تمرینی با سرینا ویلیامز کار می‌کرد، هم اوایل سال جاری میلادی به این گروه اضافه شد.
جنکینز گفت: «داشتن این تعداد افراد باتجربه در تیم موجب شد که اعتماد به نفس گاف به مقدار قابل توجهی افزایش یابد. این باعث شد که او فکر کند “این‌ها افرادی هستند که می‌دانند چه می‌گویند و می‌توانم به گفته‌هایشان اعتماد کنم. تنها کاری که باید بکنم این است که حرفشان را گوش کنم و آن‌ها را اجرا کنم.”»
فورهندهای گاف معمولا به عنوان نقطه ضعف او در نظر گرفته می‌شوند و این نقطه‌ای است که اکثر حریفان، از جمله سابالنکا در فینال، آن را هدف می‌گیرند.
با این حال جنکینز قبول ندارد که این یک مشکلی تکنیکی جدی است: «ما از نظر تکنیکی کاری برای فورهند او انجام نداده‌ایم. به او چند تصویر ذهنی دادیم که در مسابقات از آن‌ها استفاده کند، این که حرکت پاهایش چگونه باشد یا این که تهاجمی عمل کند یا چگونه بهترین لحظه ممکن را برای ضربه زدن انتخاب کند.»
«من معتقدم افرادی بوده‌اند که فورهندهای بدتری نسبت به گاف داشته‌اند و قهرمان گرنداسلم شده‌اند. مسئله تکنیک نیست، موضوع همیشه باور، اعتماد به نفس و ایمان است.»
اسطوره تمام نشده؛ نادال با قدرت برگشت
منبع تصویر، GETTY IMAGES
رافائل نادال پس از حدود یک سال دوری از میادین به دلیل آسیب‌دیدگی ۱-۶ و ۵-۷ مقابل دومینیک تیم در مسابقات بریزبین پیروز شد. این نخستین بازی انفرادی اسطوره اسپانیایی، ۳۴۹ روز پس از حذف او در دور دوم اوپن استرالیای پارسال بود.
فصل جاری به احتمال فراوان آخرین فصل حضور دارنده ۲۲ گرند اسلم تنیس جهان است. نادال ۳۷ ساله با سهمیه ویژه در اوپن استرالیا که از ۱۴ ژانویه در ملبورن آغاز می‌شود، بازی خواهد کرد.
تنیس‌باز نامدار اسپانیایی گفت: «امروز، روزی احساساتی بود. این یکی از سخت‌ترین سال‌های من در تنیس حرفه‌ای بود. قبل از مسابقه واقعا مضطرب بودم و راستش پس از مدت‌ها دوری از مسابقات، خیلی مطمئن نبودم، اما اوضاع خوب پیش رفت و از بازگشتم هیجان‌زده‌ام.»
آغازی برای پایان؟
منبع تصویر، GETTY IMAGES
دفعه قبلی که نادال در یک مسابقه انفرادی تنیس دیده شد به اوپن استرالیای ۲۰۲۳ برمی‌گردد که او مقابل مکنزی مک‌دونالد از مصدومیت رنج می‌برد.
نادال در ماه ژوئن لگنش را جراحی کرد و پس از آن به دلیل دور ماندن از مسابقات به رتبه ۶۷۲ رده‌بندی جهانی سقوط کرد. نادال البته بازگشت به مسابقات را با حضور در مسابقات دو نفره آغاز کرد اما پریروز او و هموطن‌اش مارک لوپز در همان نخستین دیدار در بریزبین شکست خوردند.
او در مسابقه امروز (سه‌شنبه، ۲ ژانویه) عملکردی درخشان داشت و در بعضی لحظات سخت می‌شد باور کرد که مدتی طولانی از شرایط مسابقه دور مانده است.
نادال بازی را با گرفتن ۲۱ امتیاز از ۲۴ امتیاز نخستین که سرویس می‌زد، آغاز کرد و پس از آن هم عملکردی سطح بالا از نظر فنی و بدنی داشت.
دومینیک تیم که قهرمان سال ۲۰۲۰ اوپن آمریکا است، هم مدت‌هاست که تلاش می‌کند خودش را از تبعات مصدومیت رها کند. با این حال تنیس‌باز اتریشی به هیچ عنوان نتوانست مقابل نمایش مقتدرانه نادال مقاومت کند.
نادال پس از پیروزی دستانش را بالا برد و از تماشاگرانی که یک صدا او را هنگام مسابقه تشویق می‌کردند، تشکر کرد.
نادال در ماه مه پارسال اعلام کرد، برای اولین بار در ۱۹ سال اخیر، مجبور به کناره‌گیری از اوپن فرانسه شده و همچنین گفت که سال ۲۰۲۴ «احتمالا» آخرین سال حضور او در تنیس حرفه‌ای خواهد بود.
با این حال او پس از مسابقه دو نفره‌اش در بریزبین گفت که هنوز عاشق بازی کردن است و نمی‌خواهد «۱۰۰ درصد» بگوید که این آخرین سال حضورش در سطح اول تنیس جهان است.
نادال قبل از مصدومیت همراه با نواک جوکوویچ پرافتخارترین مرد تنیس جهان بود، اما پس از آن تنیس‌باز صربستانی با قهرمانی در رولان گاروس و اوپن آمریکا، دو گرند اسلم دیگر را به فهرست افتخاراتش اضافه کرد و به تنهایی در صدر ایستاد.
بازگشت رادوکانو
منبع تصویر، GETTY IMAGES
اما رادوکانو دیگر تنیس‌بازی بود که بازگشت از مصدومیت را با پیروزی جشن گرفت. تنیس‌باز ۲۱ ساله بریتانیایی که به دلیل مصدومیت هشت ماه از مسابقات دور مانده بود، توانست حریفش النا گابریلا روز را در مسابقات اوکلند با نتایج ۵-۷ و ۶-۴ و ۳-۶ شکست دهد.
قهرمان سال ۲۰۲۱ اوپن آمریکا گفت: «همین که وارد زمین شدم و بازی کردم، فوق‌العاده است. واقعا خوشحالم که به تور تنیس برگشتم و بی‌صبرانه منتظرم که فصلی سلامت و بدون مصدومیت را آغاز کنم.»
«دوران سختی را به دلیل مصدمیت طولانی مدت گذراندم، اما حالا خوشحالم که دوباره سلامتم را بدست آورده‌ام و می‌توانم بدنم را به راحتی حرکت دهم و نیازی نیست روی ویلچر بنشینم.»
تکواندوی جام کیم اون‌یونگ؛ فاطمه جامی دختر افغان، برنده مدال برنز مسابقات شد
رقابت‌های تکواندوی جام کیم اون‌یونگ در شهر موجو کوریای جنوبی در بخش بانوان نیز برگزار شد و فاطمه جامی، تکواندوکار افغانستان در رده سنی نونهالان و در وزن ٥٥ کیلوگرام با دو پیروزی مقابل ورزشکاران کوریای جنوبی و باخت برابر تکواندوکار کانادا به مدال برنز این مسابقات رسید.
فاطمه جامی که در قالب تیم پناهندگان و از ایران در این رقابت‌ها شرکت کرده است، پیش از مسابقه با شرایط سخت اضافه وزن روبه‌رو بود و با دشواری خود را دو روز پیش به این مسابقات رساند.
تیم تکواندوی پناهندگان افغان با یک ورزشکار و یک مربی به نام همایون رضایی به کوریای جنوبی رفته است. گفته می‌شود که ورزشکاران دیگر مهاجر افغان در ایران به دلیل مشکلات مالی نتوانسته‌اند در این رقابت‌ها شرکت کنند. فاطمه جامی در رقابت‌های آزاد بین‌المللی تکواندو که در شهر «چون چان» کوریا برگزار می‌شود نیز حضور خواهد داشت.
جامی پیش از این و در دهمین دوره رقابت‌های بین‌المللی تکواندوی آزاد ترکیه نیز شرکت کرده و توانسته بود، مدال نقره این مسابقات را به گردن آویزد.
تیم ملی تکواندوی خراسان آریا دو مدال برنز از تکواندو فجیره کسب کرد
- نویسنده : قیام خوراسانی
- منبع خبر : BBC / مشهدالرضا
